woensdag, maart 28, 2012

3000 meter Amersfoortse baancompetitie

Het is al weer twee weken geleden dat ik verslag deed van de eerste 5000 meter bij de Amersfoortse Baancompetitie van AV Triathlon. In de afgelopen weken heb ik steeds geprobeerd rustig te trainen. In de eerste week kortte ik de trainingen steeds een stukje in tot ca 75%. Bij de baantrainingen voelde ik mijn scheenbeen niet en bij de trainingen op de weg ging het steeds beter. Vorige week deed ik wer het volledige programma mee. Op dinsdag 3 x 5 x 400 op de baan net onder 1:40 en de laatste in 1:25. Op donderdag 800 - 1000 - 2000 - 1000 - 800, waarbij ik de laatste stevig aanzette (ongeveer 3 minuten). De duurloopjes in de weekenden heb ik tot nu toe steeds overgeslagen. Met die aanpak lijken de problemen met mijn scheenbeen verleden tijd te zijn.

Gister was de tweede wedstrijd van de baancompetitie in Amersfoort. Deze keer 3000 meter. Vorig jaar liep ik daar een hele goede 10:59. Bij de inschrijving had ik dat ook als streeftijd opgegeven, maar dat leek me nu niet haalbaar. Ik mocht waarschijnlijk blij zijn met 11:30, maar gokte op 11:15 en wilde dus rondjes van 1:30 lopen. Deze keer zat ik in een serie samen met onder andere Martin met mensen die naar verwachting echt een stukje sneler zouden zijn.

Ik was weer ruim op tijd en liep me lekker warm met een rondje van bijna 4 kilometer. Op de baan trof ik een grote delegatie Pijnenburgers. Naast Martin, waren Bart, Dirk, Edgar, Erik, Gerrie, Lotje, Petra, Sjaak, Theo en nog wat junioren aanwezig. Achteraf bezien heb ik waarschijnlijk toch wat te lang stil gestaan en ben ik weer afgekoeld. Direct bij de start schoot er een krampje in mijn linkerkuit. Even overwoog ik om uit te stappen. Dat deed ik toch maar niet. Ik koos positie achterin het veld achter ene Marcel met een geel shirt. Martin liep waarschijnlijk dicht achter me.

De eerste kilometer ging zoals gepland met rondjes van 1:30. Af en toe had ik het idee een beetje te moeten inhouden, maar dat leek me prima. Het tempo van ons treintje zakte een beetje in en Marcel besloot wat te versnellen, ik ging mee, maar na zo'n 100 meter vond ik het wel vrij hard gaan. We sloten aan bij een volgende loper. en daar bleven we achter hangen. Daardoor zakte het tempo zo ver dat de rest van het treintje (inclusief Martin) weer aansloot. De kleine versnelling had er bij mij wel ingehakt. Het tempo van ons treintje liep een beetje op naar boven 1:30, maar ik vond het prima. Met nog zo'n 2 ronden te gaan, was ik nog alleen met Marcel over en versnelde hij weer. Ik kon nog even bij blijven, maar moest toen toch een gaatje laten. Op zo'n 300 meter kwam het groepj met Martin weer bij mij aansluiten, bij mij was het echt op en ik verwachtte dat ze er op en er over zouden gaan. Dat was niet het geval. Dat gaf me de moed om nog een keer wat te versnellen. Met een mooi sprintje bleef ik Martin net voor en wistten we ook nog iemand op de streep in te halen.

Het sprintje was leuk, maar over het verloop van de wedstrijd was ik niet echt tevreden. 11:23 is onder 11:30, maar het verval na de eerste kilometer viel me tegen.

woensdag, maart 14, 2012

Een mooie wedstrijd

Na een een paar dagen rust durfde ik het aan om naar Amersfoort te gaan voor de start van de Amersfoortse Baancompetitie. Op deze eerste avond kregen we ons startnummer en een USB stick met een filmpje over aflevering van vorig jaar omdat dat de 20e aflevering was. Dat is een leuk presentje en ik was benieuwd of ik me zelf daar nog op terug zou zien.

Maar het spannendst was of ik last zou hebben van mijn scheenbeen. Vooraf had ik mezelf al naar een langzamere serie laten zetten. De eerder opgegeven 19:30 leek me niet haalbaar. Ik was net als vorig jaar ruim op tijd en trof Sjaak en later de familie den Ouden. In mijn eentje liep ik rustig in door het park Schothorst. De eerste kilometer voelde ik mijn scheenbeen in het geheel niet. In de tweede kilometer een beetje. Na drie kilometer was ik weer terug en had ik eigenlijk geen last meer. Op de baan deed ik nog wat oefeningen en praatte wat bij met anderen terwijl we de eerste serie zagen. Daarna was het mijn beurt in dezelfde serie als Sjaak en Dirk. Rondjes van 1:40 zouden me op 20:50 uitbrengen, dat moest toch wel haalbaar zijn.

Bij de start liep ik een beetje in het midden van het veld rustig op mijn gemak en de eerste 200 meter ging in 47 seconden. Daarna zag ik voor mij het veld breken en ik besloot om iets te versnellen zodat ik bij de voorste groep van een 6 of 7 lopers kon aansluiten. In die groep liep ook Niels die blijkbaar 20 minuten in gedachten had en vanaf de kant gecoached werd door Ben, die netjes de ronde tijden riep. De tweede ging hem iets te langzaam (1:40) dus moest hij een beetje versnellen. De groep dunde wat uit want het ging nu in 1:36. Voor mij nog probleemloos. In de overige ronden deed Niels beurtelings kopwerk met Jan en de rondjes gingen steeds in 1:34, 1:35 of 1:36. Na 3 kilometer moest Niels passen en liepen we met z'n drieën door. Jan deed al het werk, ik kon volgen, maar voelde ook dat er niet veel extra meer in zat. Mijn scheenbeen voelde ik echter niet. Op 600 meter van het einde moest de laatste andere loper lossen en ik liep nog een half rondje achter Jan. Bij het ingaan van de laatste ronde versnelde hij nog een keer, dat was mij iets te machtig, maar ondertussen had ik wel gezien dat onder de 20 minuten mogelijk was. Een onverwachte prestatie in 19:50 kwam ik over de streep.

Nadat ik de overige series ook had gezien, ging ik naar huis en nog steeds deed mijn scheenbeen geen pijn. Voor de zekerheid heb ik nog gekoeld. Het lijkt er op dat dit probleem (even) voorbij is. De komende weken doe ik het nog wel rustig aan.

maandag, maart 12, 2012

We gaan het toch proberen

Vorige week heb ik wel getraind, maar het programma aangepast, na de plotselinge scheenbeenklachten. Dinsdag heb ik na rustig inlopen 2 series van 5 x 200 meter gelopen, maar dan een stukje rustiger dan de week ervoor. Het was een probeersel, als ik net zoveel last van mijn scheenbeen zou hebben als zondag zou ik al bij het inlopen uitstappen. Dat gebeurde gelukkig niet, maar ik voelde mijn been. Dat was ook het geval bij de 200-jes. Daarna liep ik nog wat rondjes rustig uit. De training kwam uit op 11 kilometer, dat was toch 5 meer dan zondag.

Donderdag probeerde ik iets vergelijkbaars 4 x 1000 in plaats van 6 keer. Ik merkte wel verschil waarschijnlijk veroorzaakt door de ondergrond, de weg is harder dan de baan. Af en toe liep ik honderd meter zonder dat ik iets voelde, maar meestal voelde ik wel iets. In totaal was het weer bijna 11 kilometer. En er is verder geen reactie na die tijd.

Ik besloot om het weekend niet te lopen en op dezelfde basis wel aan de start te staan van de Amersfoortse Baancompetitie. Ik sta ingedeeld in een langzamere serie omdat ik heb doorgegeven dat een richttijd van 20:30 eerder mogelijk is dan 19:30. Maar waarschijnlijk wordt het nog wat langzamer. Als ik onderweg te veel last krijg van mijn scheen stap ik eerder uit.

zondag, maart 04, 2012

Shin splints, die hadden we nog niet

Twee weken heb ik nu met de groep getrained. Dinsdag in totaal 20 200 metertjes op de baan. Een beetje harder dan de bedoeling was omdat ik me iedere keer weer liet verleiden om me door Theo te laten hazen. In plaats van 44 seconden ging het in 41 of 42. Woensdag had ik wat spierpijn, maar dat was niet verontrustend. Een pijnlijk plekje aan mijn scheenbeen vond ik wel verdacht, maar een dag later was dat weer weg. Bij de training van donderdag deed ik het rustig aan, dat moest ook volgens schema. 3 x 2000 in ongeveer 9:30. Onderweg voelde ik wel af en toe mijn scheenbeen. Maar 's avonds thuis was dat wel weer over en de afgelopen twee dagen had ik er geen last van.

Gister waren er Clubkampioenschappen Cross. Ik hield me bezig met de tijdregistratie en liep niet mee om niets te forceren. Ik had ook alle tijd om weer veel plaatjes te schieten. Kijk maar hier.
Vanmorgen trok ik zelf mijn hardloopkleding aan. Ik had een rondje van ongeveer 14 kilometer in gedachten, maar al in de tweede kilometer begon mijn scheenbeen weer zeer te doen. Niet dramatisch, ik kon wel blijven lopen, maar het leek me niet goed. Ik besloot mijn rondje in te korten en was al 6 kilometer weer thuis.

Even googlen bevestigde mijn angstige vermoeden, het lijkt op een geval van Shin splints. Nog niet heel ernstig, maar toch ...

Ik heb net zitten koelen en zit nu erg te twijfelen over het vervolg. Dinsdag wel of niet trainen, en wat te doen met de Amersfoortse baancompetitie?