dinsdag, oktober 31, 2006

Eén jaar Richard Rent

Ik weet de precieze startdatum niet meer, maar ongeveer een jaar geleden begon ik mijn hardloopbelevenissen in deze weblog bij te houden. In dat jaar heb ik ondanks wat blessureleed veel plezier beleefd aan het lopen en aan het bloggen. Hoogtepunten waren wel mijn PR op de 10 kilometer in Baarn en mijn eerste halve Marathon. Momenteel is het weer even rustig, weinig nieuws te melden.

Daarom maar weer eens een grafiekje. Ik heb al mijn prestatie geprobeerd om te rekenen naar een 10 kilometer tijd. Daarvoor gebruikte ik een calculator. En waar dat niet lukte heb ik zelf wat gegokt. Het is dus geen exacte wetenschap. Bovendien zie ik er weinig lijn in, behalve dan dat de Dam-tot-Dam loop, de clubcross en de Gildeloop in 2006 uitschieters naar boven waren en dat ik in de herfst van vorig jaar erg lekker liep.

dinsdag, oktober 24, 2006

Over de top ...

Na een aantal weken toegewerkt en toegeleefd te hebben naar Amsterdam, val ik nu een beetje in een gat. Niet alleen heb ik geen evenementen gepland (misschien doe ik weer mee met de BAV Wintercup), maar door allerlei andere zaken schieten de trainingen met de groep er bij in. Afgelopen zaterdag had ik aan het eind van de middag nog even tijd voor een rondje voor mezelf. Ik heb mijn rondje om het Pluismeer iets uitgebreid, nu liep ik verder langs de Wieksloterweg. De spierpijn van zondag was op woensdag zo goed als verdwenen, nu wilde ik wel weer een beetje tempo lopen, maar het laatste stukje nam ik gas terug, omdat het wat moeizaam begon te gaan. Toch was ik in iets meer dan 40 minuten weer thuis.

Deze week kan ik woensdag ook al weer niet. Zaterdag wel weer.

maandag, oktober 16, 2006

De halve van Amsterdam

Na zes weken hard trainen was gister dan de halve van Amsterdam. Zes weken geleden was ik nog niet erg optimistisch over mijn deelname, laat staan een goede prestatie. Maar mijn linkerbeen hield zich goed en langzaam aan begon ik toch weer te geloven dat ik rond 1.45 zou moeten kunne uitkomen. Zoals ik na de Bosmarathon al schreef, zou de basis moeten liggen in een beheerste start.

De deelnemers.
We gingen met een grote groep - André, Anita, Cora, Elly, Erik, Fokko, Martijn, Peter, René, Titus en ik en dan Bart en Philip nog als supporters met de trein. Rob ging op eigen gelegenheid en Boudewijn zou de hele Marathon gaan lopen. Tijdens de wedstrijd kwamen we Leen en Jan H (van de C-groep) tegen. Onderweg stond ook Willem nog langs de kant.

De verzorging.
We waren mooi op tijd, ruim voor twaalf uur waren we in Amsterdam. Martijn had niet alleen een avondprogramma georiganiseerd, maar ook een een privé-kleedruimte geregeld, waar we onze kleren konden achterlaten. Helaas geen privé-toilet, zodat we daar nog wel in de rij moesten staan. Daardoor raakten we wel eens iemand kwijt en vertrokken we laat naar de verschillende startvakken, zonder een degelijke warming-up. Dan maar wat heen en weer dribbelen in het startvak. Bart en Philip ontfermden zich over jasjes, shirts of sweaters, odat we die na de finish weer snel zouden kunnen aantrekken. Het was heerlijk loop weer, maar frisjes als je stil stond. Onderweg waren er natuurlijk weer de nodige verzorgingsposten, met Gatorade, water, bananen en sponsjes. Gatorade laat ik altijd staan, ik heb geen behoefte aan plakkerige handen onderweg. Water is lekker en deze keer heb ik me ook aan de bananen gewaagd. Die bevielen prima, net als de sponsjes, even dat zweet van je hoofd af vegen :-)

De sfeer.
De Marathon van Amsterdam is een druk evenement, maar de straten zijn breed. Door lekker langs de kant te gaan kon ik toch wel een eigen tempo lopen en kwam ik niet in de problemen. Soms een stoepje of een trambaan op of even door de berm. Zo haalde ik veel mensen in en af en toe kwamen anderen mij hard voorbij. In vergelijking met de Dam tot Dam loop is er minder publiek. De aankomst in het stadion is wel gaaf. En natuurlijk kom je altijd weer kleurrijke figuren tegen.


Het lopen.
Ik stond in startvak 2, dus niet bij Jeff, Erik, Peter, Titus en Fokko. Dat gaf me het voordeel dat ik gewoon mijn eigen tempo kon lopen en met niet zou laten opjagen. Aan de andere kant liep ik zo mischien wel de kans op hele snelle tijd mis. Misschien dat ik Fokko nog zou achterhalen, maar daar moest ik me maar niet te veel op richten. Na het startschot zag ik vlak voor de de streep Bart en Philip langs de kant die me toeschreeuwden dat Rob ook ergens voor me zou lopen, die zou ik in ieder geval wel tegen komen. En toen ging ik over de matten. Natuurlijk drukte ik weer op het verkeerde knopje op van mijn stopwatch, dus ik begon al met een meetafwijking van een paar seconden.

Daarna werd het zaak Vooral rustig te blijven lopen en onderwijl te speuren naar een kilometeraanduiding om te kunnen bepalen hoe hard ik nu eigenlijk ging. Eindelijk na 3 kilometer zag ik het eerste bordje. 14.30 over 3 kilometer was een mooie tijd, vooral omdat het zo gemakkelijk ging. Dat wilde ik vasthouden. Na een kilometer of vijf was de eerste verzorgingspost, beetje gedrang, maar ik kreeg een bekertje water te pakken. Het bleef lekker gaan. Ik zag het voordeel van een start achterin. Het werkt motiverend als je steeds mensen inhaalt en zelf niet de hele tijd heel hard voorbij gelopen wordt. Steeds koos ik een andere "haas" uit langzaam naar toe te lopen.

Ergens rond de 7 kilometer achterhaalde ik Rob en nog voor de 10 kwam ik tot mijn verrassing André tegen. Bij 12 kilometer stond Willem langs de kant en ik vloog nog steeds. Iets verderop snelde ik ook nog Anita voorbij. Daarna ging het toch een beetje moeizamer, vanaf 15 kilometer moest ik meer werken om het tempo te houden en mijn linkerkuit begon een beetje te protesteren. Dan word je niet optimistisch als een ervaren loper tegen een ander zegt dat een halve kilometer pas na kilometer 17 begint. Op de Stadhouderskade en n het eerte deel van het Vondelpark haalde ik niet veel mensen meer in. Op wilskracht wist ik aan te haken bij een paar andere lopers. De laatste 2 kilometer ging het weer beter en op de baan kon ik er nog een versnelling uitpersen.

Tussentijden en eindtijd.
In het grafiekje zie je mijn gemiddelde snelheid op basis van eigen geklokte tijden (blauw) en de gemeten punten van de championchip. Uit de geklokte tijden kun je zien dat het inderdaad tussen 8 en 13 kilometer erg goed ging (tot 4.30 per kilometer). Daarna had ik een dip met als uitschieter een kilometer boven de 5 minuten. Uit de einduitslag blijkt ook dat Anita uiteindelijk maar 13 seconden na mij arriveerde, terwijl ik haar volgens mij hard voorbij ging. Tegen het eind wist ik toch weer te versnellen. Misschien ben ik iets te hard gegaan in het middenstuk, maar ik heb voor mijn gevoel niet veel laten liggen.

maandag, oktober 09, 2006

Bosmarathon 2006

Eigenlijk was ik niet van plan mee te doen met de Bosmarathon van gisteren, maar de training van zaterdag ging niet door wegens een trainersdag. Woensdag was de training er ook al bij geschoten wegens een avondje bowlen met mijn werk. Daar hield ik trouwens spierpijn in mijn bovenbeen aan over (zucht). Dus besloot ik toch maar mee te doen, mede omdat de weersvoorspelling goed was en het parcours er volgens Titus prachtig bij lag

De vorige twee keer deed ik mee in een estafette-ploegje, nu startte ik met de grote meute. Op de foto gan ik net onder het spandoek door (zie het pijltje).

In het gedrang had ik moeite om in een lekker tempo te komen. Door wat te versnellen kon ik een beetje oprukken. Dat leverde wel hele snelle doorkomsttijden op. 8.13 over de eerste 2 kilometer en de derde kilometer ging in 4.14. Ik begon dat te voelen en probeerde te consolideren, door aan te haken bij een groepje, maar langzaam moest ik die laten gaan. Toch gingen de volgende 5 kilometers volgens mijn stopwatch nog mooi vlak. tussen de 4.20 en 4.30. Daarbij moet ik wel aantekenen dat een deel van de kilometerpaaltjes niet meer aanwezig was. Kilometer 9 en 10 gingen wat moeilijker (4.45?). Maar na 10 kilometer zat ik op 44.10. Op het laatste stukje langs de baan kon ik er nog een sprintje uitgooien en haalde alsnog iemand in. Ik vergat zelf te klokken, maar verwachtte een tijd tussen 46.30 en 47.00. Volgens de officiële uitslag was het 47.34. Nog steeds sneller dan vorig jaar, maar ik denk dat er een afwijking in zit. André liep handgeklokt een halve marathon in 1.53 en stond ook een minuut langzamer in de uitslag.

Al met al een mooie tijd. Het laatste stuk was wel weer zwaar. Zondag zal ik een stuk rustiger moeten beginnen.

dinsdag, oktober 03, 2006

Nu nog de snelheid.

De laatste lange duurloop zit er op. Zaterdag liep ik voor mezelf (begeleid door mijn zoon) nog een kleine 22 kilometer langs het pluismeer, de camping, het Baarns bosbad, om Kasteel Groeneveld heen, via de Hoge Vuurseweg, over de Stulp terug. Net binnen de 2 uur, bij vlagen ging het lekker en had ik het idee dat ik voldoende snelheid ontwikkel, maar voor mijn streeftijd van 1.45 moet er nog minstens 10 minuten af. Ik vraag me af of dat er nog in zit.

Zaterdagavond was mijn linkerkuit stijf, maar een beetje koelen deed wonderen. Nu zijn de klachten al weg afgezien van twee blauwe nagels.

Woensdag sla ik een trianing over. Komend weekend loop ik wellicht nog een kwart bosmarathon of gewoon de training van zaterdag.