Zo is het nu eenmaal

Drie maanden geleden schreef ik me in voor de Amersfoortse Baancompetitie. Op dat moment was ik nog geblesseerd, De verwachte eindtijden bij de inschrijving waren daarom een flinke gok. Ik hoopte vrij snel weer op het niveau van ca. anderhalf jaar geleden te komen. Ik begon dapper met mijn trainingen, waarbij het de eerste paar weken vooral rustig opbouwen van belasting was. Pas daarna ging de snelheid en intensiteit omhoog.

Al snel werd me duidelijk dat ik toch wel vrij veel had ingeleverd op het gebied van tempohardheid, het lukte niet om wat langere intervallen met een hogere snelheid af te leggen. Ik stelde mijn verwachte eindtijd voor de 3000 meter bij en was niet ontevreden met de 10:33. De 1500 meter ging wat beter dan verwacht. Voor de 5000 meter had ik als verwachte eindtijd 19:15 opgegeven. Zaterdag liep ik voor mezelf ongeveer de training die de groep op donderdag had afgewerkt: 6 - 8 - 10 - 8 - 6 minuten. Het kostte me behoorlijk wat moeite om snelheden van net onder 4:30 per kilometer te lopen. Een tijd van 19:15 op 5000 meter leek me onhaalbaar, Mogelijk zou het 19:45 worden, maar ik hoopte door de wedstrijdsfeer nog op 19:30 uit te kunnen komen.

Door mijn opgegeven eindtijd zat ik een relatief snelle serie. Maar ik hoopte met met een groepje mee te kunnen lopen. Vanaf de start zocht ik ergens in de staart van de groep een plekje. Omdat het een vrij grote serie was liep ik de eerste kilometer niet strak langs de binnenkant.

De eerste rondjes gingen in 1:34 en ik kon goed volgen. Na de eerste kilometer (3:55) kon ik in de bocht naar de binnenkant direct achter Luc. De voorgaande wedstrijden was de tijd van Luc vergelijkbaar met die van mij, dat leek me dus een mooi richtpunt. Bij het uitkomen van de bocht haalde hij twee lopers voor hem in en ik besloot hem te volgen. Daarvan had ik na 100 meter al spijt, want hij had besloten om wat te versnellen en eigenlijk ging dit dus net te hard. Na een rondje moest ik een gaatje laten ondanks aanmoedigingen van de kant en begon een lange lijdensweg.

Eerst kwamen twee lopers voor bij en iets later kon ik aanpikken bij de laatste twee lopers uit de serie. Mijn snelheid was niet extreem gezakt, van net onder 4 minuten per kilometer naar net iets er boven, Met iets meer dan een kilometer te gaan moest ik ook deze laatste lopers laten gaan hoewel het gat niet al te groot werd. Bij het ingaan van de laatste ronde zag ik dat onder de 20 minuten nog zou moeten kunnen. Ik wist er nog een redelijke laatste ronde uit te persen, maar het duo voor mij maakte er ook een sprint van, dus daar kwam ik niet meer bij. Mijn eindtijd werd uiteindelijk 19:54 en viel me dus behoorlijk tegen, maar meer zat er niet in. Volgens een calculator is deze tijd wel in lijn met mijn 3 kilometertijd van 4 weken geleden. Ik had gehoopt op wat progressie, maar dat zit er nog even niet in.

Om toch positief af te sluiten, van mijn linkerkuit of achillespees heb ik gelukkig geen last.