woensdag, april 29, 2015

Vijftig plus, veertig min

Gister was onder perfecte loopomstandigheden de tweede wedstrijd van de Zomeravondcup bij Maarschalkerweerd in Utrecht. De zon scheen het was met een graad of 10 niet al te warm en de wind was al wat aan het afnemen. Zoals altijd wordt deze wedstrijd bezocht door een goed regionaal deelnemersveld inclusief een flinke delegatie uit Soest. Deze keer stonden aan de start Bart E, Bart vd B, Bas, Dirk, Erik, Jos, Maarten, Marcel, Martin, Titus, Theo en ik. Bij het inlopen kwamen we ook Wim nog tegen die ons op de fiets weer zou aanmoedigen. Bij de start stonden The0, Martin, Titus, Jos, Erik en ik dicht bij elkaar en wisselden onze ambities uit. Aangezien het de eerste wedstrijd van Erik was sinds lange tijd hoopte hij rond 40 minuten te lopen. Voor Martin, Titus en mij is het doorbreken van de 40-minutengrens een lang gekoesterde wens. Jos riep dat we hem dan maar moesten volgen, maar uit ervaring wist ik dat Jos net te hard gaat en van Erik verwachte ik dat ook. Een jongedame in onze nabijheid wilde graag met ons mee.

Het eerste stuk over de baan is altijd een beetje druk en chaotisch. Bijna eindigde mijn race al binnen 150 meter, op het laatste moment zag ik dat er toch pilonnen stonden om de lopers in de juiste (buitenste drie) banen te houden. Met een soort sprong wist ik er één te ontwijken die plots voor mijn voeten opdook. Verder gebruikte ik deze eerste 700 meter om een beetje op tempo te komen en forceerde ik vooral niet om nog even snel wat mensen in te halen. het tempo ging wel langzaamaan omhoog zo dat ik Titus kon volgen die door binnenbocht voorbij kwam en het gat met Erik werd niet al te groot. Ondanks dat we volgens mij rustig begonnen, ging de eerste kilometer volgens mijn Garmin in 3:46. Ik sloot aan bij een groep waarin ook Erik, volgens mij volgden Titus en Martin en de dame met bril op redelijk korte afstand. Ik voelde dat we hard gingen, maar ook dat ik niet in het rood liep. De snelheid bleef mooi tussen 3:50 en 3:55 per kilometer, waarbij natuurlijk geldt dat de kilometers op mijn Garmin net iets korter zijn dan volgens de parcoursmeter, na 5 kilometer had ik een verschil van ongeveer 90 meter. Ondertussen was de groep een beetje uit elkaar gevallen. Erik had wat versneld en liep zo'n 20 meter voor me, met daar achter het snelle deel van de groep, een stukje achter me liep het langzame deel en ik zwom er een beetje tussen in. Ik wist dat we in het tweede deel nog een beetje tegenwind konden krijgen en wilde dus eigenlijk weer in een groep lopen. Zonder echt te forceren kroop ik heel langzaam naar de staart van de groep voor me toe en in het stukje achter fort Marschalkerweerd rond het 5 km punt zat ik er bij. Ik kon direct een beetje opschuiven omdat er wat mensen door de groep heen zakten, die waren even daarvoor ingehaald. Rond 6 kilometer kwam ik achter een loper in een oranje shirt die langzaam naar de kop van de groep toeliep en waar ik mooi uit de wind van kon profiteren. Erik was ondertussen al een aardig stukje verder en begon in te lopen op Jos.

Op het moment dat de man in oranje shirt de kop van de groep overnam, leek het of hij stil viel. Ik ging er voorbij en de oorspronkelijke koploper, een langere man met een wit shirt, nam het tempo weer over. Tussen 7 en 8 volgde mijn langzaamste kilometer met 4:01. Ik zag echter dat ik een marge van bijna 30 seconden had ten opzichte van het schema van 40 minuten. Nu liep ik samen met deze man in een wit shirt. Hij deed het meeste kopwerk en we kwamen bij een groepje met twee dames en Manuel. Meestal eindig ik ruim achter Manuel, deze keer haalde ik hem in in de laatste kilometer. De man in het witte shirt had nog iets meer over dan ik en ik moest hem laten gaan. Bij het betreden van de baan hoorde ik de speaker zeggen dat de klok nu richting 38:20 ging, Alsof ik nog meer motivatie nodig had, zie mijn slotsnelheid van 3:22. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik later op de uitslagen zag dat ik zelfs onder 39:30 had gelopen: 39:21

Dat het ideale omstandigheden waren blijkt ok uit de regen aan PR's van de overige Pijnenburgers: Bas, Bart E, Maarten, Martin, Titus waren nog nooit sneller.

zaterdag, april 25, 2015

De eerste twee kilometer

Voor alles is een eerste keer. Ik loop al een tijdje wedstrijden, ook op de baan. Korter dan 3 kilometer komt echter weinig voor, alleen bij de Amersfoortse Baancompetitie en daar was dit jaar voor het eerst een 2000 meter in het programma opgenomen. Die afstand is ook voor de overige lopers in mijn groep ongewoon. In de weken voorafgaand werd al een beetje gespeculeerd op wat een haalbare tijd zou zijn. De 7 minuten grens werd als een scherpe maar haalbare grens geschat. Dat leek me een mooi doel.
Voor de start was er de gepaste spanning bij het deelnemersveld, We sotonden al helemaal klaar toen het bericht kwam dat we nog twee minuten hadden. In de voorgaande serie was de totdantoe snelste tijd van 7:03 neer gezet en ik had gezien hoe Rene een (te) snelle start moest bekopen met een flink verval van ca 15 seconden in de tweede kilometer.
Eindelijk mochten we weg en ik had weer een mooi plekje in de binnenbocht weten te bemachtigen. Direct vanaf de start nam René vd Veen (nr 262 op de foto hieronder) de kop met een flink tempo. Ik haakte aan maar vond het wel hard gaan.
Dat bleek te kloppen, want op 200 meter stond Kees te tellen, 36, 37, ... De eerste 200 ging in 37 seconden. René riep dat het te hard ging en ik gaf hem gelijk. Ik was blij dat he=ij het tempo iets liet zakken en bleef op mijn gemak op de 2e plek lopen.
In de bocht na de 1e volle ronde hoorde ik dat we werden ingehaald. Xander nam de kop over en bij het uitkomen van de bocht stak ik ook René voorbij om te proberen bij Xander aan te haken. Hij liep echter net te hard en na nog een bocht was ik het contact met hem kwijt. Even later kwam Vincent voorbij. Dat was degenen die ik al eerder had verwacht. De doorkomst van de eerste kilometer liep ik in zijn kielzog naar ca 3:26. Zijn tempo was ook net te hard. Heel langzaam liep hij naar Xander en bij mij vandaan. Op mijn tandvlees liep ik de resterende 1000 meter, vastbesloten om het tempo niet te veel te laten zakken.
Met nog 600 meter te gaan had ik zelfs even het idee dat ik weer iets dichter bij Xander en Vincent kon komen. Maar zij begonnen te duelleren om de eerste plaats en versnelden. Op 300 meter van finish begon alles toch wel aardig pijn te doen, maar de wetenschap dat ik op een tijd van onder 7 minuten liep, gaf me voldoende motivatie en in 6:54 kwam ik over de streep.
In de serie daarna liep Jos tot 1 ronde voor het einde onder mijn tijd, maar met een enorme eindsprint dook hij er net 1 seconde onder.

maandag, april 20, 2015

Eerste Zomeravondcup 2015

Het is alweer bijna een week geleden dat in bijna zomerse omstandigheden de eerste wedstrijd van de Zomeravondcup Utrecht van dit jaar werd gelopen. Het was de hele dag mooi zonnig en de temperatuur was opgelopen naar aangename waarden, maar voor een hardloper wellicht al wat aan de warme kant. Gelukkig was de start van de 10 kilometer om 19:30. Dat neemt niet weg dat ik het bij het inlopen nog vrij warm vond en daarbij stond er ook nog een stevig windje. Niet helemaal de ideale omstandigheden. Een paar steigerungen gingen maar moeizaam, ik had er een hard hoofd in. Vorige week dinsdag had ik nog de na-weeën van de verkoudheid gevoeld, maar donderdag leek dat wel voorbij, zou ik er toch wat last van hebben?

Van Pijnenburg was er in ieder geval weer een flinke delegatie: Bas, Martin, Bart E,, Jos, Marcel, Tietus, Peter, Theo, Berend, Jan en bij de 5 kilometer ook nog Bart vd B en John. Bij de start klonterden we een beetje samen in ons wit met blauw en in het eerste rondje op de baan merkte ik dat Titus, Martin, Theo en Bas weer mijn kielzog kozen, of misschien nam ik zelf wel het voortouw na een rustige eerste 200 meter. Langzaam schoof ik op in het veld, steeds weer aanhakend bij een groepje dat voor ons uit liep. Jos liep een stukje voor me, maar dat gat werd maar langzaam groter. Na een paar kilometer waren we nog met z'n drieën: Martin, Titus en ik. Wim kwam op de fiets langs en meldde dat Theo zo'n 100 meter achter ons liep. Bas was uit het zicht verdwenen.

Ik was vergeten om mijn Garmin op laps van 1 km in te stellen. Nu moest ik steeds zelf de doorkomsttijd bij de kilometerpaaltjes bekijken. Omdat we in de buurt van het schema van 4 minuten per kilometer liepen was dat niet zo ingewikkeld. Het ging echter niet zo makkelijk als ik had gehoopt. Langzaam liep de achterstand op het schema op, van een paar seconden bij 2 kilometer naar een kleine 20 bij 5. Daar nam Titus de kop over. Een kilometer later liet ik een gaatje vallen en Titus en Martin liepen bij me weg. Mijn tempo liep een beetje op. In de geregistreerde hartslag zie ik dat die ook ineens begint op te lopen. Blijkbaar had ik net te veel in het rood gelopen. Maar ik kon wel aanhaken bij een paar andere lopers en wist mezelf een beetje te herpakken. Het gat met Titus en Martin werd niet heel groot en ik kon zelfs Jos nog zien. Toch zat ik bij 7 kilometer we zo'n 30 seconden boven het schema van 40 minuten. Ik zag dat Martin op zijn beurt moest lossen bij Titus en dat ik weer iets dichterbij kwam. Op 8 kilometer had ik Martin te pakken en samen met een andere loper ging ik jacht naar Titus. Op het laatste rechte eind naar de baan was ik bij hem. Hij riep nog iets dat hij probeerde aan te haken, maar dat zat er niet meer in. Onder de 40 minuten was voor mij ook niet meer mogelijk, maar ik probeerde er nog zo dicht mogelijk bij te komen. Uiteindelijk werd het 40:25 en daarmee net mij tweede tijd op de 10 kilometer ooit. Ik was blij met hoe ik me had herpakt, Op de eerste sub-40 moet ik nog even wachten.

Eenmaal thuis ontdekte ik dat ik wel weer twee mooie blauwe nagels had gelopen. Het is me een raadsel hoe die nu weer konden ontstaan.

 

woensdag, april 01, 2015

Een verkoudheid gooit roet in het eten

Bij de eerste wedstrijd van de Amersfoortse baancompetitie was ik net hersteld van een verkoudheidje. Gister stond de tweede wedstrijd op het programma, een 5 kilometer deze keer. De dag ervoor begon mijn neus weer ernstig te lekken en moest ik veel niezen. Ik weet dat aan een hooikoorts aanval, maar toen ik gister wakker werd had ik een beetje keelpijn en voelde ik een verkoudheidje op komen. In de loop van de dag werd het er niet beter op. Een algemeen gevoel van lamlendigheid, een beetje spierpijn, een rozig hoofd en wat moeite de temperatuur constant te houden. Ik had niet de indruk dat ik koorts had, maar overwoog om niet aan de start te verschijnen. Uiteindelijk ging toch maar naar Amersfoort, wie weet zou het meevallen en anders kon ik altijd nog eerder stoppen.

Het inlopen ging redelijk hoewel niet zo makkelijk als twee weken geleden, dus ik besloot toch maar van start te gaan. ik zat tenslotte in een mooie serie met bekende namen, waarvan ik het tempo kende, als ik daarbij aan kon haken moest een tijd van onder 19 minuten mogelijk zijn. Door de omvang van de serie zo'n 25 lopers moest het ook mogelijk zijn om een groot deel van de race niet in de wind te lopen, want het was wel stormachtig. De groep ging niet als een dolle van start. ik kon mooi aan de binnenkant in de luwte lopen naar de eerst 200 meter in 44 seconden. Dat ging wel eens harder. In de tweede bocht kam Luc buitenom voorbij. Dat was een loper die ik wilde volgen. Dus ik besloot aan te haken en schoof samen met hem een beetje naar voren in de groep. Een iets kleiner groepje met o.a. Maarten en Bart liep ondertussen een klein stukje voor, maar die zouden op papier toch te hard gaan. Het eerste rondje ging in 89 seconden. Ik zat op het gewenste tempo van 90 seconden per rondje. Twee weken geleden liep ik in mijn eentje iets harder op de 3 kilometer. Op onderstaande foto zie je me in derde positie in de groep achter Zeger en Luc. In het kwartet daarvoor lopen Maarten en Bart.

Ik probeerde een soort ontspanning in mijn tempo te krijgen. Dit tempo moest ik nog een tijdje vol houden. Maar dat kwam er niet echt. De eerste kilometer ging netjes in 3:45, maar voor mij voelde het alsof ik al in de laatste kilometer zat en ik begon te beseffen dat ik dit niet lang meer kon volhouden. Afzakken naar een tempo van boven 4 minuten per kilometer vond ik geen optie en daarom besloot ik na ruim 4 rondjes uit te stappen. Doorlopen zou me niets opleveren, maar wellicht wel meer schade doen.

Geen 5 kilometertijd deze keer voor mij. als goedmakertje nog wat foto's van de vorige aflevering en van de clubcross kampioenschappen.