maandag, oktober 29, 2012

Pijnenburg

Het bos van Pijnenburg ligt zo dichtbij dat ik het een beetje als mijn achtertuin beschouw. Toch loop ik er meestal alleen maar doorheen. Dat wil zeggen dat het de doorgangsroute is bij een duurloop. Afgelopen zaterdag wandelde ik met mijn vrouw een rondje door het bos als een voorbereiding op een IVN wandeling waar ze gids is. Hoewel ik veel meer heb met lente en zomer, was het bos op z'n mooist en dar inspireerde me om de duurloop die ik zondag wilde doen eens helemaal in Pijnenburg te doen.

Het bos kent een aantal lange lanen die van noordwest naar zuidoost lopen en die via paden daar dwars op verbonden zijn. Zo kon ik een mooi zigzagpatroon lopen.


Het werd een prachtige loop. De paden waren een stuk beter dan twee weken eerder tijdens de bosmarathon, maar wel allemaal onverhard. De bomen zaten nog vol kleurige bladeren, terwijl er op de grond ook al een dikke laag lag, voornamelijk van beuken. ik was niet de enige, er waren vooral veel mountainbikers op pad, maar ook andere hardlopers en wat wandelaars, ondanks dat het in het begin nog wat frisjes was.

De totale afstand was iets korter dan ik vooraf had bedacht. Een volgende keer kan ik nog een extra zig-zag maken verder naar het zuidwesten.

Eerder deze week liep ik 3 x 5 x 400 meter op de baan  en 6 x 1000 op de weg. Ze mochten extensief, dus een beetje rustig aan. Ik liep ze samen met Theo. De laatste 400 of 1000 deed ik nog even extra m'n best in 1:22 en 3:39. Dat gaf een goed gevoel.

Dit jaar doe ik niet mee met de Wintercup in Baarn. De eerste twee wedstrijden passen slecht in mijn agenda. Afgezien van de 5000 m bij de Bananenrace heb ik dus vooralsnog geen concrete wedstrijdplannen. De komende maanden train ik rustig verder om in het begin van 2013 weer te kunnen knallen.

maandag, oktober 22, 2012

Goed uitgerust zullen we maar zeggen.

In de afgelopen week mocht ik het van mezelf rustig aan doen, naar de bosmarathon. Dat schoot door privé omstandigheden een beetje door, zodat ik pas gister weer de schoenen uit de kast kon halen.
Samen met mijn vrouw wandelde ik eerst een stukje door de Lange Duinen bij Soest, daarna nam ik de parkeerplaats als startpunt voor een dwaalloopje terug naar huis. Ik had deze keer geen vastomlijnde route, maar alleen het plan om naar de Korte Duinen te lopen. Het werd met recht dwalen. Op de route zie je dat ik ergens een rondje liep omdat ik even niet in de gaten had waar ik eigenlijk was.

Ook in het begin zie je een dubbele lijn. De Lange Duinen is namelijk enorm in trek bij wandelaars met honden. Direct vanaf de start liep er een hond met me mee. ik besteedde er niet te veel aandacht aan omdat ik dacht dat deze bij een wandelaar hoorde, die een eindje achter me liep. Maar na een paar honderd meter bleef de hond enthousiast naast me mee draven. En na een kilometertje zag ik me in gedachten al  samen met hond thuis aankomen. Dat was niet de bedoeling. Dus draaide ik om en liep terug waarbij de hond me trouw volgde. Eenmaal terug bij de zandvlakte kreeg ik in de gaten dat een groepje wandelaars al op zoek was. Er riep iemand: "Hij loopt achter die hardloper aan." Op het fluiten reageerde de hond nog niet. dus wachtte ik maar boven op een duintje samen met de hond tot de hond besloot om naar zijn baasje te lopen. Ik werd vriendelijk bedankt en kon eindelijk mijn weg vervolgen. Onderweg moest ik nog een paar uitwijken voor loslopende honden die het pad in eens blokkeerden, maar afgezien daarvan was het weer een mooi stukje inclusief een paar pittige klimmetjes op de Korte Duinen.

maandag, oktober 15, 2012

De Bosmarathon

Voor het eerst sinds jaren deed ik weer mee met de Pijnenburg Bosmarathon. Eigenlijk is dat vreemd, want het is één van de mooiste evenementen in de wijde omgeving. De route gaat door de prachtige bossen van Pijnenburg over echte bospaadjes. Zo'n 10% is verhard, maar ook daar kun je naast de verharding lopen als je dat wilt. Daarbij komt dat door een slimme opzet van de starttijden de hele dag door publiek aanwezig is. De marathon (en de estafette) start zoveel eerder dat lopers daarvan finishen als de deelnemers van de kortere afstanden ook op het parcours zijn. Doordat er ronden van 10,5 kilometer gelopen worden, kom je als deelnemer ook regelmatig over de atletiekbaan, waar je hartstochtelijk wordt aangemoedigd voor je weer het bos in kunt.

Maar in de afgelopen jaren had ik telkens een reden om niet te starten. Dit jaar niet, sterker nog we hadden als wedstrijdgroep afgesproken om zoveel mogelijk deel te nemen en als aanmoediging was de halve marathon opgenomen in de wedstrijden voor de Runnerscup. Vorig jaar liepen Titus en Peter hier snelle tijden ondanks het parcours. Dat parcours is namelijk vrij zwaar te noemen met smalle bospaadjes, die soms modderig kunnen zijn, krappe bochten en ook een aantal pittige heuveltjes. In de voorbereiding hoopte ik stiekem op een tijd onder 1:35. Maar in de afgelopen weken viel veel neerslag en er zelfs een boom dwars over het parcours.

Op vrijdag en zaterdag was het weer flink nat. Ik hoopte nog op in ieder geval een droge zondag, maar toen ik vroeg op stond omdat ik weer assisteerde met de tijdwaarneming viel de regen weer met bakken uit de lucht en het was ook nog koud. Ik was maar wat blij met mijn winterjas.

In de loop van de ochtend werd het droog en het gateway-tijdregistratiesyteem functioneerde naar behoren, dus het werd tijd om warm te lopen. Ik nam een rondje "blauwe palen" even weg van de hektiek, maar moest wel een beetje doorlopen omdat ik niet te veel tijd had. Ik kreeg zowaar last van steek in mijn zij, dus dat was geen best begin. Eenmaal terug bij de start hoorde ik dat vooral het eerste bospad erg slecht was. Dat was geen verrassing, maar het was dus wel belangrijk om vooraan te starten om een beetje zelf het pad te kunnen vinden. Met ruim 100 deelnemers en deelneemsters hoefde ik niet erg te dringen voor een plekje op de tweede of derde rij en ik hoefde daar ook niet lang te wachten tot het startschot. Al glibberende koos iedereen op het slechte bospad voor het smalle randje langs de grote modderplassen. Toen we dat gehad hadden keek ik maar eens op mijn Garmin en zag dat ik harder liep dan verantwoord voor een halve marathon. Ik schakelde terug en liet me in een groepje zakken achter een meneer met een blauw shirt. Ook op de rest van de bospaden was het steeds zoeken naar de begaanbare stukken langs grote plassen. Kijk voor een indruk maar naar het deel van dit filmpje vanaf ca. 3:16.


Ondanks dat lag het tempo best hoog. De eerste 8 kilometers gingen tussen 4:18 en 4:27. Daarna kwam een technisch moeilijk stuk, met onder andere een en stukje over de "heuveltjes". Even daarvoor had was de groep waarin ik liep uit elkaar gevallen en had ik een kwartet met Titus, na een versnelling moeten laten gaan. Ik had een andere loper als haas, waar ik een beetje op het elastiek aanhing en het tempo zakte naar 4:42. Maar bij het opdraaien van de atletiekbaan ging hij rustig een gelletje eten. Ik nam de kop over en verwachtte hem later wel weer achter me te horen. Mijn snelheid ging weer omhoog, eerst naar onder 4:20 en daarna zes kilometer stabiel op 4:34. Bij mijn doorkomst had ik een tijd van hoog in de 46 minuten gezien en als het een beetje meezat kon er toch nog een mooie tijd uitrollen. Bij 13 kilometer stond mijn vrouw me aan te moedigen, een mooi steuntje in de rug, want Titus was ondertussen uit beeld verdwenen. Ook de aanmoedigingen van de eenzame baanwachten kon ik erg waarderen:


Zo telde ik de kilometers af en haalde ik af en toe een marathonloper in. Aan de voet van de heuveltjes motiveerde Wim me nog een keer: "Even aanzetten heuvelop". Dat werd nog een kilometer van 4:49, maar daarna was het nog maar twee kilometer en op het rechte eind naar de finish zag ik dat ik onder 1:35 zou eindigen.

Zo was het op dit zware parcours toch gelukt mijn snelste halve marathon van dit jaar neer te zetten. 1:34:44 was goed voor een tiende plaats. In mijn Garmin data zie je flinke schommelingen in de snelheid, maar ik vermoed dat dat door het parcours komt.

woensdag, oktober 03, 2012

nieuwe look

Al een tijdje werd ik er door blogger op gewezen dat ik mijn sjabloon zou moeten upgrade. Vanavond heb ik eindelijk de moed verzameld. Het viel nie tmee, want ik moest handmatig het één en ander herstellen. Onder andere een groot deel van mijn uitslagen was verdwenen. Als het goed is, is dat nu weer compleet. Ik mis nog mijn teller, maar die voegde niet veel toe.

Het ziet er wel weer fris uit.

maandag, oktober 01, 2012

Baankampioenschap foto's

Een paar foto's gevonden op de site van av Pijnenburg