zaterdag, september 29, 2012

Tweede plaats bij Clubkampioenschappen

Ieder jaar houdt AV Pijnenburg eind september de clubkampioenschappen op de baan. Vandaag was het weer zo ver. Ik moest al vroeg op, want ik hielp weer met de tijdregistratie. Dat ging gelukkig weer soepel. Uiteindelijk hadden we een 100% score, dat wil zeggen, geen enkel chip gemist.

Nadat de tijdregistratie was opgebouwd ging ik lekker een stuk inlopen met Selina, Edgar, Jasper, Kees en z'n broer. Die liep als gastloper mee, ingeschakeld door Kees zodat hij een haas zou hebben. Wegens diverse omstandigheden zou het deelnemersveld vandaag uit maar 10 loper bestaan en Kees hoopte met een haas een snelle tijd te kunnen lopen. Er zouden prijzen verdeeld worden in 6 categorieën, dus altijd prijs zou je zeggen, maar geheel toevallig waren er nu net in mijn categorie (mannen Masters 45+) 4 deelnemers. Naast Kees, die normaliter te snel voor me is, nog Stef en Adri. Vorig jaar wist ik die te verslaan, maar Adri en Stef zijn op lange afstanden in ieder geval sneller. Stef liep dit jaar al 11:21 en Adri wordt ieder jaar sterker.

Ik voelde me goed en mikte op een tijd van 11:15. Misschien was zelfs nog sneller mogelijk.Rondjes van 1:30 ongeveer en in het begin vooral de concurrentie in het oog houden. Vanaf de start koos ik direct het kielzog van Adri. De eerste 200 ging in 43, een mooie start. In de bocht kwam Stef voorbij en dook ik achter hem aan. Vanaf de kant werd geroepen dat de eerste volle ronde in 83 ging. Dat vond Stef (en ik ook) te snel, dus hij liet het tempo wat zakken. Ik besloot om voorlopig lekker achter Stef te blijven hangen. Kees liep overigens niet eens zo ver voor ons en zijn broer had al na 300 meter moeten uitstappen met een kuit probleem. In de daarop volgende rondjes zag ik de voorsprong die we op het schema van 11:15 hadden snel verdampen. De rondjes gingen in 1:34 eigenlijk te langzaam, maar ik wilde ook niet te snel op kop ondanks dat het voelde dat ik harder zou kunnen. Ondanks dat had Adri al moeten lossen.

Met nog 4 ronden te gaan besloot ik toch zelf op avontuur te gaan, ik lag nu al ca 8 seconden achter het schema van 11:15. Stef liet me gaan en langzaam bouwde ik mijn voorsprong uit. Ik kwam zelfs wat dichter bij Kees, maar ik makte me geen illusies. zelfs als ik er nog bij zou komen zou zijn eindsprint te snel voor mij zijn. Dat bleek toen hij op 200 meter gas gaf in een poging nog onder de 11 minuten te komen. In die laatste 200 meter liep hij zo'n 5 seconden uit, terwijl ik ook nog mijn best deed er een sprintje uit te persen. Net niet voldoende voor 11:15, ik kwam op 11:17, maar met met een negatieve split op de tweede plaats. Ik was dus weer erg tevreden. Het is mijn snelste 3 km van dit jaar en de tweede ooit.

zondag, september 16, 2012

De halve van Hoogland

Pas op het allerlaatste moment besloot ik om toch mee te doen met de Halve van Hoogland. Na de training van dinsdag was mijn achillespees op woensdag toch weer gevoelig. Maar na de training van donderdag had ik nergens last van. In beide trainingen had ik het rustig aangedaan en ongeveer het gehoopte halve-marathon tempo gelopen.

Door het gedoe met die achillespees had ik in de laatste twee weken wat minder getraind. De lange duurloop van ruim 20 kilometer had ik niet gedaan, ik was dus vooral benieuwd hoe mijn duurvermogen was. De start was om 12:30 het was heerlijk weer, wellicht een beetje warm om te lopen. Dus ik besloot om lekker op de fiets te gaan. Een tochtje van ruim 10 km door de polder, heen met wind achter. Nadat ik mijn startnummer had gehaald en wat bekenden had begroet liep ik een ruim rondje in. Dat voelde al goed. Toen werd het tijd voor de start, daar was het een beetje dringen. Het zijn geen hele brede paden, dus in het begin moest ik af en toe wat inhouden en proberen om me niet te laten verleiden tot tussensprintjes, want dat is smijten met je krachten. Na een kilometertje onstonden er wat groepjes en vanaf daar was ik continue bezig met beslissen of ik in dit groepje wilde blijven hangen of dat ik met iemand mee zou lopen die iets sneller voorbij kwam. En op stukken met wind tegen wilde ik niet te veel op kop lopen.

Ondertussen hield ik mijn Garmin in het oog. De snelheid moest zo rond 4:30 per kilometer liggen zodat ik rond 1:35 uit zou komen. Dat ging 10 kilometer heel goed. De tijden schommelden tussen 4:20 en 4:29. Daarna kwam er één van 4:33 en weer drie tussen 4:21 en 4:27. Ondertussen liep ik haasje over met nog twee anderen. Op een stuk pal tegen de wind in kwam een vierde loper begeleid door een fietser voorbij. We haakten even aan, mijn twee companen lieten een gaatje vallen en ik versnelde iets om toch achter deze meneer te kunnen blijven lopen. Dat was waarschijnlijk ene vergissing. Die kleine versnelling en zijn net iets te hoge tempo moest ik verderop flink terug betalen en ik moest lossen. Van mijn medelopers bleef er nog één in het zicht. Maar mijn kilometer tijden stegen tussen 17 en 19 naar 4:40 tot 4:45. Met nog twee kilometer ter gaan waren we wel weer uit de wind en kreeg ik het tempo toch weer wat omhoog. Met nog een kilometer te gaan passeerde ik toch nog één van mijn oorspronkelijke groepsgenoten en ik finishte in 1:35:23. Voor een PR had ik in de laatste 5 kilometer nog een versnelling in huis moeten hebben, maar het verval is redelijk binnen de perken gebleven.

Clubgenoot Selina stond weer op het podium met een indrukwekkende 1:29:20.

dinsdag, september 04, 2012

PHPD

Een nieuwe gevleugelde uitdrukking in onze loopgroep is PHPD. Dit is een alternatief voor de diverse aandoeningen met afkortingen die met name bij kinderen worden geconstateerd (ADHD, PDD/NOS, ...). PHPD staat voor "pijntje hier, pijntje daar". En ik schijn er ook slachtoffer van te zijn, want twee weken geleden ging alles nog prima, maar nu gaat toch weer de rem er op.

Al sinds de vakantie had ik wel 's morgens een stijve achillespees. Maar binnen vijf stappen, dwz voor dat ik onder de douche stond was dat wel weer voorbij. De Gildeloop en direct daarop volgende training zijn waarschijnlijk net te veel geweest. In het weekend daarna liep ik nog zonder problemen ruim 20 km tussen twee hoosbuien door. Vorige week dinsdag trainde ik ook nog lekker op de baan, maar woensdagochtend bleef mijn achillespees stijf en een beetje pijnlijk. Tijd om op te letten. Donderdag was iets beter, maar niet voldoend, dus die training liet ik schieten. In het weekend probeerde ik een duurloop want met veel koelen zat ik weer op het niveau dat ik alleen 's morgens wat voelde. Het rustige duurloopje ging op zich goed, tijdens het lopen voel ik mijn pees niet, maar 's middags was het toch weer gevoelig, net als de dag erna.

Vandaag is het al weer beter, maar ik heb besloten om nu een weekje rust te houden en wel veel te koelen. De voorbereiding voor de Halve van Hoogland is zo niet optimaal, maar als het een beetje meezit kan ik in ieder geval meelopen. In juni liep ik tenslotte ook een halve marathon als duurloop zonder problemen.