De eerste meters

Na drie weken rust, vond ik het hoog tijd om weer eens te proberen hoe mijn linkervoet zou reageren op een stukje lopen. De zwelling is verdwenen en ook als ik op de bewuste plek druk is het gevoelige (pijnlijke) nagenoeg verdwenen. Dus trok ik op een prachtige zonnige zaterdagmiddag mijn hardloopkleding maar weer eens aan voor een rustig klein rondje. Al snel liep ik te genieten van het zonnetje en de mooie omgeving langs de Wieksloterweg. Onderweg voelde ik van alles in mijn linkervoet, maar volgens mij hoort dat erbij als je aan het herstellen bent. Zonder echte problemen kwam ik weer thuis en werd het afwachten.

Ondertussen is het zondagavond en ik heb nog geen reactie in mijn voet gevoeld. Dat is een goed begin, maar niet te vroeg gejuicht. Deze week voer ik de belasting verder op. In de loop van volgende week hoop ik weer aan te sluiten bij de groep.

Linkervoet update

Na twee weken niet lopen en dagelijks een keer koelen is de (kleine) zwelling van mijn linkervoet wel verdwenen net als de licht rode plek. Helaas is het nog wel gevoelig als ik op de bewust plek druk. Het is geen helse pijn, maar het is ook maar weinig beter geworden in de afgelopen week. Ik knoop er dus nog maar een week zonder lopen achteraan. Het merkwaardige is wel dat ondertussen mijn rechterknie ook weer begint op te spelen bij het trap aflopen. Ik ben maar weer begonnen met mijn krachtoefeningen.

BAV wintercup III - de foto's

Op bovenstaande foto's zul je me niet aantreffen. Begin van de week had ik al besloten om de laatste wedstrijd van de BAV Wintercup van dit seizoen te laten schieten. Het gaat al wat beter met mijn voet. Toevallige voorbijgangers zullen niets aan me zien. Als ik op de betreffende plek druk en soms met een beweging voel het nog een beetje pijnlijk. De zwelling is ook minder geworden, maar nog niet helemaal weg. Ik reken op nog een weekje rust, want ik wil er helemaal af zijn in de hoop dat de Amersfoortse Baancompetitie niet in gevaar komt, want daar heb ik me al weer voor ingeschreven.

En ja wat doe je dan op een mooie zonnige zondagmiddag. Ik stapte op de fiets en reed gewapend met mijn fototoestel naar het Baarnse Bosbad. Ik beschik dan niet over een enorm geavanceerd apparaat (Sony Alfa 100), maar ik wilde wel eens proberen wat voor foto's ik daar kon schieten.

Met dit zonnetje zijn er in het bos mooie plaatjes te maken. En ondertussen kon ik ook nog wat clubgenoten en andere bekenden aanmoedigen. Een selectie van de foto's staat hier. Na het weggooien van de echt onscherpe exemplaren bleven er nog ruim 200 over. Die heb ik hier gezet.
Jan Willem
Bart
Theo
Jos
Selina

Berend en André
Kees

Geen stressfractuur

In de afgelopen weken had ik na een training of wedstrijdje een vaag pijntje in mijn linkervoet. Na een paar dagen was het wel weer over. Na de Sylvestercross was het wat hardnekkiger, maar mede door het overslaan van de training van vorige week donderdag had ik er bij de start van de Florijn Winterloop geen last van. Ook tijdens het lopen voelde ik niets bijzonders, maar daarna wel weer en hardnekkiger.

Het was nu ook gevoelig als ik er op drukte en ik ontdekte dat het een beetje roze was. Bijzonder is dat ik er bij het wandelen eigenlijk geen last van heb. Maar de symptomen begonnen toch wel een beetje op een stressfractuur te lijken. Dus besloot ik vandaag de huisarts te bezoeken, die me voor de zekerheid doorstuurde voor een foto.

In het ziekenhuis was de conclusie dat de botjes allemaal nog heel zijn, dus geen fractuur. Deze week zal ik met de huisarts overleggen, maar een periode van rust lijkt zich in ieder geval aan te dienen.

Naar de oorzaak zit ik een beetje te gissen. Ik loop veel op mijn voorvoet, dat is een factor die zeker invloed heeft. Verder ben ik twee en een halve week geleden in het donker op een object gaan staan, waardoor ik me bijna verstapte, maar was dat nu met links of rechts.

Florijn Winterloop

De eerste wedstrijd van 2012 heb ik al weer gehad. Gister deed ik mee aan de Florijn Winterloop in Woudenberg op de 10 EM. De bedoeling was met een aanzienlijke delegatie van AV Pijnenburg aan de start te staan. Uiteindelijk waren we met z'n achten. Ik reed samen met Peter en onderweg deelden we onze plannen. Beiden wilden we behoudend starten. Ik hoopte met kilometers tussen 4:20 en 4:25 nog wat over te houden voor de laatste 5 kilometer. Zo zou ik misschien wel onder de 1:10 uit kunnen komen. Van Peter verwachtte ik een snellere race.

Bij de start troffen we Titus, Edgar, Theo, Petra en Lotje en we stonden redelijk vooraan. Vanaf de start hield ik me aan mijn opdracht. Rustig beginnen, ontspannen lopen en zorgen dat het niet te hard gaat. Ik liet Titus, Peter en Theo rustig weglopen toen ze voorbij kwamen. De eerste twee kilometers ging in 4:20. Toen pas ontwaarde ik Petra. Ze liep blijkbaar ook flink door. Langzaam liep er voorbij en ik raakte aan praat met een meneer in het blauw, die ongeveer dezelfde doelstelling had als ik. Kilometer 3 ging iets langzamer (4:23). Ik liet me verleiden tot een kleine versnelling en liet mijn loopmaatje achter. Vanaf dit punt gingen mijn kilometertijden nogal heen en weer: 4:25, 4:17, 4:26, 4:17, 4:26 en 4:18. Mogelijk door de wind en het vals plat of doordat ik soms even aanhaakte bij andere lopers. Na 9 kilometer kwam ook de meneer in blauw weer langszij. Samen liepen we nog 2 kilometer verder: 4:21 en 4:18. Dat was een (warm) stuk met de wind achter.

Toen kwam er een scherpe bocht waarin Hardloper langs de kant stond en waarin ik het contact met de meneer in het blauw verloor. De man met de hamer. Op Garmin zag ik snelheden van 4:40 of hoger. Het beste was er duidelijk af en het werd hard werken. In de resterende kilometers wist ik me mentaal toe te knokken naar een paar lopers voor me, dat zorgde ervoor dat het verval niet al te groot werd: 4:34, 4:28, 4:24 en 4:32. De laatste kilometer was traditioneel goed voor een versnelling, maar ook niet heel veel: 4:17. Bij het naderen van de finish zag ik dat onder de 1:11 nog net moest kunnen en dat lukte met 1:10:56 (netto).

Ondanks het PR overheerste in eerste instantie de teleurstelling. In Eindhoven had ik na een behoudend begin nog kunnen versnellen. Nu was verlies beperken het maximaal mogelijke. Peter en Titus waren in een eindsprint samen over de streep gekomen in 1:07:24. Ik had gedacht daar dichter achter te kunnen zitten. Toch hadden ook zij het vanaf 11 km moeilijk gevonden. En thuis bleek het verval minder dan ik onderweg gedacht had. Een verklaring heb ik niet. De Sylvestercross was niet helemaal top geweest en de training van dinsdag ging ook wat minden. Donderdag had ik bewust overgeslagen. Al met al een PR met een gemengd gevoel.

Sylvestercross

2012 ligt voor me vol met nieuwe kansen en uitdagingen en 2011 heb ik afgesloten, maar niet zonder de traditionele deelname aan de Sylvestercross. Net als vorig jaar stond ik na het bakken van de oliebollen aan de start van de recreatieloop, samen met Derk, Kees en collega Leon. Zie onderstaande foto in het midden.
Net als vorige jaren was een snelle tijd niet de ambitie. Ik zou met de langzaamste loper meelopen. Derk en Kees gingen voor twee rondes en Leon zou er drie lopen. Deze keer waren we ruim op tijd voor een warming-up en we stonden tijdig bij de start dus mooi vooraan. Omdat het niet koud was, was het geen probleem dat we daar nog 20 minuten moesten wachten.

Na de start schoot Kees weg en toen ik aansloot bij Derk, kwam Leon ook voorbij. Derk had even moeite met het vinden van het juiste tempo in het mulle zand met de drukte van alle inhalers, maar de eerste kilometer ging al in een keurige 5:14. Dat was ook direct de langzaamste. De rest zat tussen 5:00 en 5:10. We haalden dus ook diverse lopers in die ons eerst voorbij gegaan waren. In de laatste paar honderd meter wist Derk nog flink te versnellen, maar Kees of Leon hebben we niet meer gezien. Daarna mocht ik nog een rondje alleen verder en ik kon het niet laten om te proberen om Leon nog te achterhalen. Vorig jaar liep hij voor het eerst net onder de 45 minuten, dus zover kon hij toch niet voorliggen?

Mijn snelheid ging naar net onder de 4:20, maar Leon kwam niet in beeld. Met nog ongeveer een kilometer te gaan kreeg ik een dipje en zakte mijn tempo iets. Ik kon een versnelling van iemand die ik net had ingehaald niet volgen. In de laatste meters kwam ik er wel weer door en ik finishte net boven de 41 minuten, had ik Leon dan toch gemist? Maar net over de finish kwam ik hem tegen. Hij bleek 15 seconden voor mij gefinisht te zijn. Een mooie verbetering van zijn PR!

In de uitslagen (9km en 6km) zijn ook de (bruto) tussentijden geregistreerd:
naam 1e ronde 2e ronde finish
Leon 14:00 27:24 40:59
Richard 15:34 29:08 41:14
Kees 14:38 28:21
Derk 15:35 29:21

Blijkbaar was het gat van de eerste ronde voldoende.