woensdag, december 19, 2012

Eerste twee testen geslaagd

De zwelling van mijn enkel en kuit werd maar langzaam minder en de hele vorige week kon ik door mijn voet te draaien en/of mijn kuit onder spanning te brengen een pijnlijk gevoel oproepen. Het werd wel minder, maar ging langzaam. Uiteindelijk durfde ik het zondag pas aan om een klein rondje heel langzaam door het bos te gaan lopen. Pas na 4 kilometer begon ik een beetje los te komen.

Ik was benieuwd of er een reactie zou volgen, die bleef gelukkig uit. Omdat ik wegens gesprekken op school de dinsdagtraining niet met de groep mee kon doen, besloot ik om direct op maandagavond nog een stukje te gaan lopen. Nu iets verder en ook iets harder:

Onderweg voelde ik afentoe wat in mijn kuit, maar eigenlijk liep ik verder heel lekker. Zoals je in de splits kunt zien, ging het steeds harder. Een mooie test, zou mijn kuit/enkel dit ook zonder problemen doen?

Vanmorgen leek er iets van spierpijn in mijn kuit te zitten, maar geen zwelling en ook niet dat "pijntje" van vorige week. Het lijkt er op dat het voorbij is. Donderdag train ik weer met de groep mee. Wel een beetje rustig aan. Daarna is het Kerstvakantie en wordt het wat onregelmatig lopen. Op Oudejaarsdag sta ik aan de start voor de recreantenloop bij de Sylvestercross en de FlorijnWinterloop lijkt ook haalbaar.

zondag, december 09, 2012

Ik was zo lekker bezig

Afgelopen week was het Sinterklaas. Dat vieren we traditiegetrouw met surprise en gedichten. Degene die voor mij aan de slag was geweest, had ter inspiratie mijn blog van het afgelopen jaar uitgeplozen. Vandaar die piek in page-views van vorige week. Het was daarbij opgevallen dat ik wel veel over blessures schrijf. Ik moest bekennen dat ik in het afgelopen jaar veel geplaagd ben door grotere en kleinere ongemakken. En helaas is het nu weer raak. In de week voor Sinterklaas had ik lekker door getraind en op zaterdag voor het eerst een rondje Amersfoort als duurloop gedaan.


Ik wil regelmatiger een lange duurloop doen en dit is een mooie route daarvoor.

Op dinsdag liepen we 4 series van 800 - 400 - 200 meter met 200 meter dribbel. Deze keer langs de weg, omdat er onderhoud aan de baanverlichting werd uitgevoerd. Waarschijnlijk heb ik me daarbij ergens verstapt. Ik herinner me een tak waar ik op ging staan. Tijdens de training had ik daar verder geen last van. Maar eenmaal thuis deed het onderin mijn linkerkuit zeer als ik opstond na even gezeten te hebben. Als ik even liep werd het wel beter. Woensdag was het niet over, maar in de loop van de dag ging het wel iets beter. Donderdag idem. Ik besloot wel te gaan trainen. Als het een soort spierpijn was zou ik wellicht loslopen. Er stonden extensieve 1000 meters op het programma, die kon ik ook rustig aandoen. Zo gezegd zo gedaan. Onder het lopen voelde ik weinig bijzonders, maar eenmaal thuis werd mijn kuit weer pijnlijk en stijf, later zag ik dat het aan de binnenkant van mijn enkel dikker is. Zwaar balen dus.

We zijn een paar dagen verder. Ik voel nog steeds wat in mijn kuit., maar wel veel minder. Mijn enkel lijkt nog dik en volgens mij is mijn kuit dat ook Voorlopig houd ik een week rust. Daarna kijken we weer verder. Het moet niet te lang aanhouden anders kan ik mijn deelname aan de Florijnwinterloop wel vergeten.


dinsdag, november 27, 2012

Weinig nieuws

Het koude, natte en donkere deel van het loopseizoen is weer begonnen. Daar horen seizoenstradities bij. Twee weken geleden liep bij de bananenrace nog in mijn korte broek, maar dat was een wedstrijd. Twee dagen later had deed ik zelfs even mijn handschoenen aan bij het begin van de training. In het daarop volgende weekend sloeg een verkoudheidje toe. Dat schijnt er ook bij te horen in deze tijd van het jaar. Dan is het altijd weer de vraag denk ik dat het beter wordt als ik ga trainen of juist niet. Deze keer sloeg ik een training over.

Het is ook gebruikelijk dat Wim in deze tijd van het jaar wat trainingen op het programma zet waarin we een (groeiend) aantal keer heuvelop mogen lopen. Dat kan op de Kolonieweg of op de Dalweg. De naam van die weg is alleen juist als je de goede kant op loopt. Vorige week donderdag was het weer de eerste keer en bleef het beperkt tot 5 maal de Dalweg, omhoog dus.

En dan heb je nog de typische najaarsstormen. Afgelopen zondag was het weer raak. Om het noodlot niet te tarten besloot ik om niet het bos in te gaan. Ik liep eerst naar de Wieksloterweg (daar kwam ik Theo tegen op de mountainbike), vervolgens via de Biltseweg terug naar Soest en dan via de Beckeringstraat naar de Dalweg (alweer). Nu met de wind in de rug omhoog. Die wind had ik vervolgens flink tegen toen ik dwars over de Eng ging en via de Nieuweweg en de Dalweg naar de Koningsweg. Omdat ik het een beetje kort vond deed ik er nog een rondje Hofstedering achteraan. Samen 12,5 kilometer. Het tempo was laag, ik denk dat mijn verkoudheid nog een rol speelt.

woensdag, november 14, 2012

PR bij de Bananenrace

Het is wel vreemd dat je voor een onbenullige wedstrijd als de Bananenrace gespannen kunt zijn. Het zou een onderling wedstrijdje van AV Pijnenburg zijn, waarvoor ook lopers van de BAV en de Schieter waren uitgenodigd. 5 kilometer op de baan heb ik wel vaker gedaan, gezien de te verwachten deelnemers zou een podiumplaats er niet in zitten, maar dat overkomt me toch hoogst zelden. De spanning kwam omdat ik van mezelf verwachtte dat ik snelle tijd neer kon zetten. Ik wilde in ieder geval sneller lopen dan eerder dit jaar in Amersfoort, toen ik op 19:50 uitkwam. En juist omdat het een onderlinge wedstrijd is, zouden voldoende medelopers getuige zijn van het resultaat.

Ik was ruim op tijd. Dat werd lang inlopen om te zorgen dat ik niet weer koud zou worden. Ondertussen verschenen Erwin, Titus, Berend Edgar, Stef, Ruud, Rob, Petra, Ilse Jos (al een beetje laat) en Adri op het laatste moment. Peter bleef onverwacht weg en Theo was helaas ziek. De oorspronkelijk geplande twee series werden samengevoegd en de start tien minuten uitgesteld, dus nog langer warmblijven, maar eindelijk mochten we weg.

Ik drukte prompt op de lap knop in plaats van start en was al een paar seconden onderweg toen ik me dat realiseerde. Ik had wel voor een goede startpositie gezorgd, vooraan en aan de binnenkant. De snelle jongens kwamen me direct voorbij en ik liet me een beetje meezuigen. Na de bocht realiseerde ik me dat dit voor mij niet de goede groep was en zocht naar mijn eigen tempo. Niels, die in Amersfoort lang het tempo in mijn groepje bepaalde liep een stukje voor me, maar ik besloot niet te forceren in een poging daarbij te komen. Ook niet toen Jaap na 300 meter voorbij kwam. De eerste kilometer ging in 3:45. Na ongeveer een kilometer kwam Titus ook voorbij. Even dacht ik aan aanpikken, maar ik besloot in mijn eigen tempo door te lopen. In de uitslagen op de site van AV Pijnenburg lees ik terug dat ik daar goed aan deed: 3 rondjes op rij van 94,6 seconden. Na zo'n 1800 meter nam Stef die al een tijdje achter me liep de kop over met de mededeling dat hij wel even op kop wilde. Vanaf dat moment werd het een mooie race. Stef liep een prachtig tempo dat ik heel goed kon volgen en langzamerhand liepen we weer in. Eerst op Niels en daarna het duo Erwin en Titus. Bij het in gaan van de laatste kilometer waren we een groepje van vijf. De kilometer tijden tot dan waren: 3:58, 3:55 en 3:54. Met de winst van de eerste snelle kilometer zat een tijd van onder 19:50 er dus in ieder geval in. Stef versnelde licht en ik kon makkelijk volgen. De rest kraakte. Ik besloot tot de laatste ronde te wachten voor een laatste versnelling. Bij het in gaan van die laatste ronde deed Stef een stap op zij en riep iets van "En nu vol gaan". Dat liet ik me geen twee keer zeggen. Op 150 meter dacht ik te ontploffen, maar op karakter sprintte ik naar de finish. Het leidde tot een rondje van 81 seconden. Er waren maar 4 anderen sneller.

Over de finish dacht ik ongeveer 19:27  gelopen te hebben, dat zou 4 seconden sneller zijn dan mijn PR. Thuis stond er 19:20 op mijn Garmin, maar ik was te laat geweest met timen. Pas vandaag zag ik dat het uiteindelijk 19:23 is geworden. Daar ben ik heel tevreden mee.

maandag, november 12, 2012

Spierpijn

Met een lagere frequentie aan wedstrijden en andere evenementen gaat ook de frequentie van blog-updates omlaag naar het schijnt. Dat betekent niet dat ik ineens ben gestopt met lopen :-) Alleen het eerste weekend van november heb ik overgeslagen wegens een traditionele andere verplichting (al meer dan 20 jaar). Na dat weekend ben ik (ook traditioneel) een beetje moe. Misschien wel daardoor voelde ik me begin vorige week een beetje stijfjes. Maar bij de dinsdagtraining (5 series van 600 - 400 - 200) liet ik me al direct verleiden tot een stevig tempo. Ik fungeerde als haas voor Rahel en liep de series vrij constant in 2:25, 1:35 en 0:45.

Na die training voelde ik mijn benen en dat was donderdag nog niet over. Dus deed ik het donderdag rustig aan bij de 3 x 2000. Meestal is dat voldoende om van de spierpijn af te komen, maar nu ook nog niet. Het was niet erg genoeg om dit weekend geen duurloop te doen. Ik besloot een rustig rondje Zwarte weg (14,5 km) met een HF van max 70% op zaterdagmorgen. Gister was het eindelijk over, maar ik was blij dat ik dit weekend niet meedeed met de eerste wedstrijd van de BAV Wintercup. Ik hoop morgen fris genoeg te zijn voor een mooie 5 km bij de Bananenrace.

maandag, oktober 29, 2012

Pijnenburg

Het bos van Pijnenburg ligt zo dichtbij dat ik het een beetje als mijn achtertuin beschouw. Toch loop ik er meestal alleen maar doorheen. Dat wil zeggen dat het de doorgangsroute is bij een duurloop. Afgelopen zaterdag wandelde ik met mijn vrouw een rondje door het bos als een voorbereiding op een IVN wandeling waar ze gids is. Hoewel ik veel meer heb met lente en zomer, was het bos op z'n mooist en dar inspireerde me om de duurloop die ik zondag wilde doen eens helemaal in Pijnenburg te doen.

Het bos kent een aantal lange lanen die van noordwest naar zuidoost lopen en die via paden daar dwars op verbonden zijn. Zo kon ik een mooi zigzagpatroon lopen.


Het werd een prachtige loop. De paden waren een stuk beter dan twee weken eerder tijdens de bosmarathon, maar wel allemaal onverhard. De bomen zaten nog vol kleurige bladeren, terwijl er op de grond ook al een dikke laag lag, voornamelijk van beuken. ik was niet de enige, er waren vooral veel mountainbikers op pad, maar ook andere hardlopers en wat wandelaars, ondanks dat het in het begin nog wat frisjes was.

De totale afstand was iets korter dan ik vooraf had bedacht. Een volgende keer kan ik nog een extra zig-zag maken verder naar het zuidwesten.

Eerder deze week liep ik 3 x 5 x 400 meter op de baan  en 6 x 1000 op de weg. Ze mochten extensief, dus een beetje rustig aan. Ik liep ze samen met Theo. De laatste 400 of 1000 deed ik nog even extra m'n best in 1:22 en 3:39. Dat gaf een goed gevoel.

Dit jaar doe ik niet mee met de Wintercup in Baarn. De eerste twee wedstrijden passen slecht in mijn agenda. Afgezien van de 5000 m bij de Bananenrace heb ik dus vooralsnog geen concrete wedstrijdplannen. De komende maanden train ik rustig verder om in het begin van 2013 weer te kunnen knallen.

maandag, oktober 22, 2012

Goed uitgerust zullen we maar zeggen.

In de afgelopen week mocht ik het van mezelf rustig aan doen, naar de bosmarathon. Dat schoot door privé omstandigheden een beetje door, zodat ik pas gister weer de schoenen uit de kast kon halen.
Samen met mijn vrouw wandelde ik eerst een stukje door de Lange Duinen bij Soest, daarna nam ik de parkeerplaats als startpunt voor een dwaalloopje terug naar huis. Ik had deze keer geen vastomlijnde route, maar alleen het plan om naar de Korte Duinen te lopen. Het werd met recht dwalen. Op de route zie je dat ik ergens een rondje liep omdat ik even niet in de gaten had waar ik eigenlijk was.

Ook in het begin zie je een dubbele lijn. De Lange Duinen is namelijk enorm in trek bij wandelaars met honden. Direct vanaf de start liep er een hond met me mee. ik besteedde er niet te veel aandacht aan omdat ik dacht dat deze bij een wandelaar hoorde, die een eindje achter me liep. Maar na een paar honderd meter bleef de hond enthousiast naast me mee draven. En na een kilometertje zag ik me in gedachten al  samen met hond thuis aankomen. Dat was niet de bedoeling. Dus draaide ik om en liep terug waarbij de hond me trouw volgde. Eenmaal terug bij de zandvlakte kreeg ik in de gaten dat een groepje wandelaars al op zoek was. Er riep iemand: "Hij loopt achter die hardloper aan." Op het fluiten reageerde de hond nog niet. dus wachtte ik maar boven op een duintje samen met de hond tot de hond besloot om naar zijn baasje te lopen. Ik werd vriendelijk bedankt en kon eindelijk mijn weg vervolgen. Onderweg moest ik nog een paar uitwijken voor loslopende honden die het pad in eens blokkeerden, maar afgezien daarvan was het weer een mooi stukje inclusief een paar pittige klimmetjes op de Korte Duinen.

maandag, oktober 15, 2012

De Bosmarathon

Voor het eerst sinds jaren deed ik weer mee met de Pijnenburg Bosmarathon. Eigenlijk is dat vreemd, want het is één van de mooiste evenementen in de wijde omgeving. De route gaat door de prachtige bossen van Pijnenburg over echte bospaadjes. Zo'n 10% is verhard, maar ook daar kun je naast de verharding lopen als je dat wilt. Daarbij komt dat door een slimme opzet van de starttijden de hele dag door publiek aanwezig is. De marathon (en de estafette) start zoveel eerder dat lopers daarvan finishen als de deelnemers van de kortere afstanden ook op het parcours zijn. Doordat er ronden van 10,5 kilometer gelopen worden, kom je als deelnemer ook regelmatig over de atletiekbaan, waar je hartstochtelijk wordt aangemoedigd voor je weer het bos in kunt.

Maar in de afgelopen jaren had ik telkens een reden om niet te starten. Dit jaar niet, sterker nog we hadden als wedstrijdgroep afgesproken om zoveel mogelijk deel te nemen en als aanmoediging was de halve marathon opgenomen in de wedstrijden voor de Runnerscup. Vorig jaar liepen Titus en Peter hier snelle tijden ondanks het parcours. Dat parcours is namelijk vrij zwaar te noemen met smalle bospaadjes, die soms modderig kunnen zijn, krappe bochten en ook een aantal pittige heuveltjes. In de voorbereiding hoopte ik stiekem op een tijd onder 1:35. Maar in de afgelopen weken viel veel neerslag en er zelfs een boom dwars over het parcours.

Op vrijdag en zaterdag was het weer flink nat. Ik hoopte nog op in ieder geval een droge zondag, maar toen ik vroeg op stond omdat ik weer assisteerde met de tijdwaarneming viel de regen weer met bakken uit de lucht en het was ook nog koud. Ik was maar wat blij met mijn winterjas.

In de loop van de ochtend werd het droog en het gateway-tijdregistratiesyteem functioneerde naar behoren, dus het werd tijd om warm te lopen. Ik nam een rondje "blauwe palen" even weg van de hektiek, maar moest wel een beetje doorlopen omdat ik niet te veel tijd had. Ik kreeg zowaar last van steek in mijn zij, dus dat was geen best begin. Eenmaal terug bij de start hoorde ik dat vooral het eerste bospad erg slecht was. Dat was geen verrassing, maar het was dus wel belangrijk om vooraan te starten om een beetje zelf het pad te kunnen vinden. Met ruim 100 deelnemers en deelneemsters hoefde ik niet erg te dringen voor een plekje op de tweede of derde rij en ik hoefde daar ook niet lang te wachten tot het startschot. Al glibberende koos iedereen op het slechte bospad voor het smalle randje langs de grote modderplassen. Toen we dat gehad hadden keek ik maar eens op mijn Garmin en zag dat ik harder liep dan verantwoord voor een halve marathon. Ik schakelde terug en liet me in een groepje zakken achter een meneer met een blauw shirt. Ook op de rest van de bospaden was het steeds zoeken naar de begaanbare stukken langs grote plassen. Kijk voor een indruk maar naar het deel van dit filmpje vanaf ca. 3:16.


Ondanks dat lag het tempo best hoog. De eerste 8 kilometers gingen tussen 4:18 en 4:27. Daarna kwam een technisch moeilijk stuk, met onder andere een en stukje over de "heuveltjes". Even daarvoor had was de groep waarin ik liep uit elkaar gevallen en had ik een kwartet met Titus, na een versnelling moeten laten gaan. Ik had een andere loper als haas, waar ik een beetje op het elastiek aanhing en het tempo zakte naar 4:42. Maar bij het opdraaien van de atletiekbaan ging hij rustig een gelletje eten. Ik nam de kop over en verwachtte hem later wel weer achter me te horen. Mijn snelheid ging weer omhoog, eerst naar onder 4:20 en daarna zes kilometer stabiel op 4:34. Bij mijn doorkomst had ik een tijd van hoog in de 46 minuten gezien en als het een beetje meezat kon er toch nog een mooie tijd uitrollen. Bij 13 kilometer stond mijn vrouw me aan te moedigen, een mooi steuntje in de rug, want Titus was ondertussen uit beeld verdwenen. Ook de aanmoedigingen van de eenzame baanwachten kon ik erg waarderen:


Zo telde ik de kilometers af en haalde ik af en toe een marathonloper in. Aan de voet van de heuveltjes motiveerde Wim me nog een keer: "Even aanzetten heuvelop". Dat werd nog een kilometer van 4:49, maar daarna was het nog maar twee kilometer en op het rechte eind naar de finish zag ik dat ik onder 1:35 zou eindigen.

Zo was het op dit zware parcours toch gelukt mijn snelste halve marathon van dit jaar neer te zetten. 1:34:44 was goed voor een tiende plaats. In mijn Garmin data zie je flinke schommelingen in de snelheid, maar ik vermoed dat dat door het parcours komt.

woensdag, oktober 03, 2012

nieuwe look

Al een tijdje werd ik er door blogger op gewezen dat ik mijn sjabloon zou moeten upgrade. Vanavond heb ik eindelijk de moed verzameld. Het viel nie tmee, want ik moest handmatig het één en ander herstellen. Onder andere een groot deel van mijn uitslagen was verdwenen. Als het goed is, is dat nu weer compleet. Ik mis nog mijn teller, maar die voegde niet veel toe.

Het ziet er wel weer fris uit.

maandag, oktober 01, 2012

Baankampioenschap foto's

Een paar foto's gevonden op de site van av Pijnenburg



zaterdag, september 29, 2012

Tweede plaats bij Clubkampioenschappen

Ieder jaar houdt AV Pijnenburg eind september de clubkampioenschappen op de baan. Vandaag was het weer zo ver. Ik moest al vroeg op, want ik hielp weer met de tijdregistratie. Dat ging gelukkig weer soepel. Uiteindelijk hadden we een 100% score, dat wil zeggen, geen enkel chip gemist.

Nadat de tijdregistratie was opgebouwd ging ik lekker een stuk inlopen met Selina, Edgar, Jasper, Kees en z'n broer. Die liep als gastloper mee, ingeschakeld door Kees zodat hij een haas zou hebben. Wegens diverse omstandigheden zou het deelnemersveld vandaag uit maar 10 loper bestaan en Kees hoopte met een haas een snelle tijd te kunnen lopen. Er zouden prijzen verdeeld worden in 6 categorieën, dus altijd prijs zou je zeggen, maar geheel toevallig waren er nu net in mijn categorie (mannen Masters 45+) 4 deelnemers. Naast Kees, die normaliter te snel voor me is, nog Stef en Adri. Vorig jaar wist ik die te verslaan, maar Adri en Stef zijn op lange afstanden in ieder geval sneller. Stef liep dit jaar al 11:21 en Adri wordt ieder jaar sterker.

Ik voelde me goed en mikte op een tijd van 11:15. Misschien was zelfs nog sneller mogelijk.Rondjes van 1:30 ongeveer en in het begin vooral de concurrentie in het oog houden. Vanaf de start koos ik direct het kielzog van Adri. De eerste 200 ging in 43, een mooie start. In de bocht kwam Stef voorbij en dook ik achter hem aan. Vanaf de kant werd geroepen dat de eerste volle ronde in 83 ging. Dat vond Stef (en ik ook) te snel, dus hij liet het tempo wat zakken. Ik besloot om voorlopig lekker achter Stef te blijven hangen. Kees liep overigens niet eens zo ver voor ons en zijn broer had al na 300 meter moeten uitstappen met een kuit probleem. In de daarop volgende rondjes zag ik de voorsprong die we op het schema van 11:15 hadden snel verdampen. De rondjes gingen in 1:34 eigenlijk te langzaam, maar ik wilde ook niet te snel op kop ondanks dat het voelde dat ik harder zou kunnen. Ondanks dat had Adri al moeten lossen.

Met nog 4 ronden te gaan besloot ik toch zelf op avontuur te gaan, ik lag nu al ca 8 seconden achter het schema van 11:15. Stef liet me gaan en langzaam bouwde ik mijn voorsprong uit. Ik kwam zelfs wat dichter bij Kees, maar ik makte me geen illusies. zelfs als ik er nog bij zou komen zou zijn eindsprint te snel voor mij zijn. Dat bleek toen hij op 200 meter gas gaf in een poging nog onder de 11 minuten te komen. In die laatste 200 meter liep hij zo'n 5 seconden uit, terwijl ik ook nog mijn best deed er een sprintje uit te persen. Net niet voldoende voor 11:15, ik kwam op 11:17, maar met met een negatieve split op de tweede plaats. Ik was dus weer erg tevreden. Het is mijn snelste 3 km van dit jaar en de tweede ooit.

zondag, september 16, 2012

De halve van Hoogland

Pas op het allerlaatste moment besloot ik om toch mee te doen met de Halve van Hoogland. Na de training van dinsdag was mijn achillespees op woensdag toch weer gevoelig. Maar na de training van donderdag had ik nergens last van. In beide trainingen had ik het rustig aangedaan en ongeveer het gehoopte halve-marathon tempo gelopen.

Door het gedoe met die achillespees had ik in de laatste twee weken wat minder getraind. De lange duurloop van ruim 20 kilometer had ik niet gedaan, ik was dus vooral benieuwd hoe mijn duurvermogen was. De start was om 12:30 het was heerlijk weer, wellicht een beetje warm om te lopen. Dus ik besloot om lekker op de fiets te gaan. Een tochtje van ruim 10 km door de polder, heen met wind achter. Nadat ik mijn startnummer had gehaald en wat bekenden had begroet liep ik een ruim rondje in. Dat voelde al goed. Toen werd het tijd voor de start, daar was het een beetje dringen. Het zijn geen hele brede paden, dus in het begin moest ik af en toe wat inhouden en proberen om me niet te laten verleiden tot tussensprintjes, want dat is smijten met je krachten. Na een kilometertje onstonden er wat groepjes en vanaf daar was ik continue bezig met beslissen of ik in dit groepje wilde blijven hangen of dat ik met iemand mee zou lopen die iets sneller voorbij kwam. En op stukken met wind tegen wilde ik niet te veel op kop lopen.

Ondertussen hield ik mijn Garmin in het oog. De snelheid moest zo rond 4:30 per kilometer liggen zodat ik rond 1:35 uit zou komen. Dat ging 10 kilometer heel goed. De tijden schommelden tussen 4:20 en 4:29. Daarna kwam er één van 4:33 en weer drie tussen 4:21 en 4:27. Ondertussen liep ik haasje over met nog twee anderen. Op een stuk pal tegen de wind in kwam een vierde loper begeleid door een fietser voorbij. We haakten even aan, mijn twee companen lieten een gaatje vallen en ik versnelde iets om toch achter deze meneer te kunnen blijven lopen. Dat was waarschijnlijk ene vergissing. Die kleine versnelling en zijn net iets te hoge tempo moest ik verderop flink terug betalen en ik moest lossen. Van mijn medelopers bleef er nog één in het zicht. Maar mijn kilometer tijden stegen tussen 17 en 19 naar 4:40 tot 4:45. Met nog twee kilometer ter gaan waren we wel weer uit de wind en kreeg ik het tempo toch weer wat omhoog. Met nog een kilometer te gaan passeerde ik toch nog één van mijn oorspronkelijke groepsgenoten en ik finishte in 1:35:23. Voor een PR had ik in de laatste 5 kilometer nog een versnelling in huis moeten hebben, maar het verval is redelijk binnen de perken gebleven.

Clubgenoot Selina stond weer op het podium met een indrukwekkende 1:29:20.

dinsdag, september 04, 2012

PHPD

Een nieuwe gevleugelde uitdrukking in onze loopgroep is PHPD. Dit is een alternatief voor de diverse aandoeningen met afkortingen die met name bij kinderen worden geconstateerd (ADHD, PDD/NOS, ...). PHPD staat voor "pijntje hier, pijntje daar". En ik schijn er ook slachtoffer van te zijn, want twee weken geleden ging alles nog prima, maar nu gaat toch weer de rem er op.

Al sinds de vakantie had ik wel 's morgens een stijve achillespees. Maar binnen vijf stappen, dwz voor dat ik onder de douche stond was dat wel weer voorbij. De Gildeloop en direct daarop volgende training zijn waarschijnlijk net te veel geweest. In het weekend daarna liep ik nog zonder problemen ruim 20 km tussen twee hoosbuien door. Vorige week dinsdag trainde ik ook nog lekker op de baan, maar woensdagochtend bleef mijn achillespees stijf en een beetje pijnlijk. Tijd om op te letten. Donderdag was iets beter, maar niet voldoend, dus die training liet ik schieten. In het weekend probeerde ik een duurloop want met veel koelen zat ik weer op het niveau dat ik alleen 's morgens wat voelde. Het rustige duurloopje ging op zich goed, tijdens het lopen voel ik mijn pees niet, maar 's middags was het toch weer gevoelig, net als de dag erna.

Vandaag is het al weer beter, maar ik heb besloten om nu een weekje rust te houden en wel veel te koelen. De voorbereiding voor de Halve van Hoogland is zo niet optimaal, maar als het een beetje meezit kan ik in ieder geval meelopen. In juni liep ik tenslotte ook een halve marathon als duurloop zonder problemen.

dinsdag, augustus 28, 2012

Dat was dus toch een scherpe tijd

De uitslagverwerking bij de Gildeloop was blijkbaar lastig, maar ondertussen zijn de uitslagen wel beschikbaar op de site van av Pijnenburg. Tot mijn verrassing zag ik dat er 42:14 achter mijn naam stond. Daarmee is dit mijn snelste 10 km van dit jaar en mijn derde tijd ooit. Vorig jaar was ik slechts twee keer sneller bij de Zomeravondcup in Utrecht.

Voor de liefhebbers volgt hier ook nog de data van mijn GFR, waaruit duidelijk wordt dat ik het tempo na ca 5 km wel wat liet zakken, maar niet echt door het ijs zakte.

vrijdag, augustus 24, 2012

Gildeloop 2012

De eerste wedstrijd van het seizoen zit er al weer op. Traditioneel is dat voor mij de Gildeloop in Soest, een thuiswedstrijd. Het begon niet helemaal goed. Ik miste de trein en was daardoor een half uur later thuis dan geplanned. Ik zou helpen bij het opbouwen van de tijdregistratie. Snel m'n spullen pakken en op de fiets naar de start. Gelukkig ging dat allemaal wel vlot, met dank aan de voorbereidingen van Evert.
Ik had nog tijd genoeg om een stukje in te lopen. Daar ontdekte ik dat we langs de eemweg flink de wind tegen zouden hebben. Als het even zou lukken, moest ik proberen om daar in een groepje te lopen. Bij de start trof ik natuurlijk weer vele bekenden. Petra, Stef, Peter, Edgar, Erik, Jos, Theo, Sjaak, Esther, Ilse, Kees, Selina, Jan, Rien, ... Berend zou foto's maken. Langs het parcours stond ook John te fotgraferen.

Ik startte samen met Peter. Mijn plan was om een vlakke race te lopen op ongeveer 4:20 per kilometer, maar de eerste kilometer ging natuurlijk weer te hard (4:09). Ik liep naast Peter en constateerde tot mijn schrik dat we aan kop van een groepje liepen terwijl de bocht naar de eemweg naderde. Wij waren "het haasje" en mochten op kop tegen de wind in. Dat viel niet mee. Sjaak liep keurig achter ons uit de wind. Dat stuk tegen de wind kostte me teveel. Ik probeerde nog even achter Peter te lopen in plaats van ernaast, maar moest het langzaam laten gaan. Er bleef een klein groepje met o.a. Sjaak over.

Op het Kerkepad was er nog een verrassing. Eerder op de dag had @helwigj per twitter gevraagd om verzoeknummers en op mijn verzoek draaide daar precies getimed met mijn doorkomst Mr Blue Sky van ELO "Running down the avenue".

Ondanks dat volgens mij mijn tempo redelijk vlak bleef (4:14, 4:11, 4:07), moest ik na de eerste doorkomst Sjaak laten gaan, maar de verschillen werden niet echt groot. Ik zag Peter nog steeds voor me en ook Kees die samen met Selina een hele snelle start had. Helaas moest ik ook de tweede keer tegen de wind in alleen het werk doen.
(foto van John)
De snelheid liep nu wel een stukje terug (tussen 4:17 en 4:20). Maar de verschillen werden niet veel groter. Bij de laatste keer tegen de wind in probeerde ik nog een keer te versnellen om te proberen bij Kees te komen. Maar helaas vond hij daar weer een haas die hem tegen de wind in naar en voorbij Sjaak hielp terwijl ik het weer alleen moest doen. Ik wist wel de mensen achter me te lossen. De laatste kilometer was nog snel (4:00 ongeveer) en er stond een mooie 42:17 op mijn Garmin. De officiële uitslagen zijn er nog niet. Zo snel was ik nog niet eerder op de Gildeloop. Het was sneller dan vooraf gedacht, niet zo mooi vlak als gehoopt, maar het verval was binnen de perken gebleven. Ik krijg vertrouwen in mijn inhoud, dus ik durf het nu wel aan om me in te schrijven voor de halve van Hoogland.

zondag, augustus 19, 2012

Ik durf het bijna niet te zeggen.

De vakantie is ruim voorbij en ik train nu al weer een week of drie vol uit. Omdat ik een halve marathon wil lopen, moeten er ook wat lange duurlopen gedaan worden. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het gaat allemaal best lekker. Bij de eerste baantraining (2 x 5 x 400) liep ik op soeplesse een stukje harder dan vooraf gedacht (1:30). De donderdag daarna voelde ik mijn benen wel en deed ik het rustig aan. Op mijn nieuwe schoenen liep ik een rondje Zwarte weg, waarbij mijn hartslag mooi laag bleef.

Op dinsdag 7 augustus werd de baantraining afgesloten met een 3000 meter ook die ging vlak en ik liep mijn eigen tempo. Vorige week zaterdag ochtend liep al vroeg een rondje over de Zoom naar het vliegveld en via Soestduinen terug. Weer bleef mijn hartslag in de gewenste zone met kilometers van 5:20. Wat opviel was dat ik 's middags thuis het idee had dat ik rustig nog een keer een rondje kon lopen.

Afgelopen dinsdag moest ik wegens wat maagproblemen een stukje training laten schieten, misschien dat ik daarom donderdag extra lekker liep. 6 x 1000 meter tussen 4:00 en 4:05 afgezien van de eerste. Daarbij liep ik met snelle jongens mee. Omdat het dit weekend warm zou worden ging ik al op vrijdagavond op pad voor een 18,5 km duurloop (via het Baarnse bosbad naar Groeneveld). Dat waren twee trainingen achter elkaar zonder dat ik daar last van had, afgezien van een blaartje ivm mijn nieuwe schoenen. Woensdag staat de Gildeloop op het programma. Gelukkig is het dan weer wat koeler. De doelstelling is een vlakke race van ca 4:20 per km of zo.

zondag, augustus 05, 2012

Nieuwe schoenen

Het werd weer tijd voor nieuwe schoenen. Mijn Asics Gel Nimbus waren twee jaar oud en aan vervanging toe. Ik liet me deze keer voorlichten door Anita bij SportMaster. en kwam weer naar buiten met een paar Saucony Triumph 9. De Asics passen niet helemaal bij mijn loopstijl met veel middenvoet landing.Een paar Mizuno Wave Rider heb ik al en ik wil graag kunnen afwisselen. De Mizuna Enigma zat niet echt lekker, maar de Saucony wel. Op de loopband zag het er ook goed uit. Vandaag heb ik er voor het eerst een rondje Zwarte weg mee gelopen.

woensdag, augustus 01, 2012

Vakantie

't Is al een paar weken rustig op deze blog. Dat is niet verwonderlijk want ik was op vakantie. In de afgelopen weken heb ik het rustig aangedaan. Maar ik heb niet helemaal stil gezeten en dit jaar voor het eerst hardloopkilometers in het buitenland geregistreerd. Bij Le Rozier liep ik een stukje door bergachtig terrein. 20 minuten één kant op en daarna weer terug (mijn GFR was in het begin even de weg kwijt):


Bij onze camping onder Perpignan lag een meertje waar druk omheen gesport werd. Daar liep ik een rondje met mijn oudste zoon:

Ik voel me goed uitgerust en heb voor het eerst in twee jaar voor mijn doen "bruine benen". Tijd om plannen voor het najaar te maken. Ik hoop de halve van Hoogland te kunnen lopen. Dat betekent dat ik de komende weken weer flink omvang moet gaan maken. De Gildeloop van eind augustus is een goede test. De eerste training op de baan van gister gaf me een goed gevoel. 10 x 400 gingen in ongeveer 1.30.

vrijdag, juni 29, 2012

Garmin doet 't weer, ik even niet.

Begin deze week kreeg ik bericht van coolsound dat ze mijn GFR310xt niet konden repareren en daarom een nieuw exemplaar zouden versturen, redelijk vlot en een prima service. Woensdag werd het pakketje bezorgd en nu heb ik weer een functionerend exemplaar.

Vorige week donderdag had ik mijn oude stopwatch maar uit de kast gehaald, voor de training van 3 x 2000. Die gingen wel lekker ondanks (of dankzij :-) ) dat het snot met emmers uit mijn neus kwam. De verkoudheid van eerder die week kwam lekker los.

Helaas voelde ik me in de nacht van vrijdag op zaterdag misselijk.Ik sliep slecht en was de hele zaterdag brak. Al om half acht dook ik mijn bed in en ik sliep tot de een uur of acht de volgende dag. Ik had gehooppt dat een goede nachtrust voldoende was, maar dat was niet het geval. Ook zondag voelde ik me beroerd en moe en dat gold ook voor de maandag. Pas dinsdag ging ik weer naar mijn werk. Ik heb de trainingen deze week overgeslagen om een nieuwe terugslag te voorkomen.

woensdag, juni 20, 2012

Testloop, duurloop, Garmin opgestuurd en verkouden

Wat kan er toch een boel gebeuren in een week :-) De wedstrijdgroep van AV Pijnenburg heeft iets nieuws geïntroduceerd. Vanaf nu gaan we regelmatig testloopjes houden. Dat worden een soort onderlinge wedstrijdjes inclusief tijdregistratie waaraan de weg-wedstrijdgroep, baanatleten en oudere junioren mee kunnen doene. Als het goed bevalt, komt er zelfs een klassement van. Vorige week dinsdag was de eerste over de blauwe paaltjes van de Stompert, een tankbaan van ongeveer 2600 meter. Op zich een ongelukkig tijdstip, want in het weekend daarvoor was de marathon van Amersfoort, waar diverse lopers een halve marathon hadden gelopen en ik had natuurlijk net de Stoomtramloop gedaan.

Ik had nog wat stijve kuiten en eigenlijk wilde ik me dus een beetje inhouden, maar eenmaal aan de start kwam er toch een soort wedstrijdspanning boven. Het parcours was nieuw voor mij, anderen kenden het rondje wel. Peter was ook van de partij. Hij kende het rondje en had net een halve marathon gelopen. Dat leek me een mooie partner om vandaag te volgen.

Na de start verdwenen de snelle jongens al snel uit beeld. Ik liep samen met Peter, Adri volgde vlak achter ons. Na een kilometertje kwam Sjaak voorbij. Ik riep tegen Peter dat hij Sjaak mocht volgen als hij wilde, maar Peter bleef bij mij, Sjaak liep niet al te ver uit. Gebrek aan kennis van het rondje kostte me wel snelheid toen ik bijna uit de bocht vloog. Met Adri nog steeds op mijn hielen sloot ik toch snel weer bij Peter aan. Het werd erop en erover en met een snelle afdaling liep ik het gat naar Sjaak weer dicht. Iets verder daarvoor had Kees ondertussen junior Koen gepasseerd en bij Koen leek het beste eraf. Ik besloot gelijk maar door te trekken en liet ook Sjaak achter me. Met nog zo'n 600 meter te gaan zat ik achter Koen. Heuvelop was ik iets sterker, heuvelaf had ik moeite hem te volgen. Op mijn tandvlees bleef ik bij, tot ik tussen de bomen door de finish meende te zien. Tijd voor een eindsprint, in een beklimminkje schoot ik Koen voorbij en hij moest lossen. Tot mijn verrassing was ik 10e in 10:38 en in mijn leeftijdscategorie was alleen Kees sneller geweest.

Zondag liep ik weer een rondje Zwarte weg.Ik hoopte net zo lekker te lopen als bij de Stoomtramloop, maar dat lukte niet helemaal. Ik had me 's morgens al wat verkouden gevoeld, waarschijnlijk speelde dat me parten. In de loop van de dag werd de keelpijn erger. De training van dinsdag heb ik daarom ook overgeslagen.

Mijn GFR310 voelt zich ook niet helemaal lekker. Ondanks het vervangen van de batterij doet de hartslagsensor het niet meer. Er zat niets anders dan alles inpakken en weer opsturen naar de webshop. Hopelijk hoor ik binnenkort hoe of wat. Voorlopig dus even geen routes via connect.garmin.com.

zondag, juni 10, 2012

Haasklus: Stoomtramloop

Vooraf lijkt een halve marathon in juni niet echt geschikt om voluit te gaan voor een hele snelle tijd of misschien zelfs een PR. Met dat in gedachten vond ik dit dus een mooie gelegenheid om met collega Leon mee te lopen om hem naar betere tijd te helpen dan vorig jaar in Eindhoven. Het moest toch in ieder geval wel onder de twee uur. kunnen. Als evenement hadden we de Stoomtramloop van Medemblik naar Hoorn uitgekozen. Dat is een leuke kleinschalige loop met als extraatje een ritje in de stoomtram van Hoorn naar Medemblik. De route volgt daarna zo ongeveer het parcours van de stoomtram over smalle weggetjes en fietspaden en af en toe door pittoreske plaatsjes als Het Westeinde en Midwoud.

Vandaag was het stralend weer, maar niet te warm en de wind was dan wel hoofdzakelijk tegen, maar niet zo hard als de dagen hoiervoor en eigenlijk precies lekker voor de verkoeling. Leon verwachtte ongeveer 5:15 per km te gaan lopen. Toch wel een stukje harder dan de 5:40 die ik had bedacht om net onder 2 uur uit te komen. Ik was benieuwd of het niet te hard was, maar liet hem het tempo aangeven. Al direct vanaf de start zaten we hier zelfs nog ruim onder, met kilometers tussen 5:10 en zelfs net onder de 5 minuten. Ik checkte regelmatig bij Leon of het niet te hard ging. Hij moest nog wat overhouden voor de laatste 5 kilometers. Maar het leek makkelijk te gaan. Ik liep ook makkelijk mee, gaf wat aanwijzingen over de te volgen ideale lijn en zorgde dat we onderweg genoeg te drinken konden mee nemen. Samen liepen we een mooi vlak tempo aan de kop van een klein groepje en dat hielden we keurig vol tot 11 kilometer.
 (foto: Melvin Tuil)

Daarna volgde een stuk pal tegen de wind in en viel het tempo een beetje terug, vanaf nu gingen de kilometers tussen 5:10 en 5:20. We hadden echter ondertussen ruim 2 minuten voorsprong opgebouwd op het schema van 5:15. Onder de 2 uur zouden we wel gaan halen, maar misschien ook onder 1:50 en hoe ver dan? Ik probeerde Leon te motiveren om vanaf 17 kilometer weer een beetje aan te zetten. En in de laatste kilometer zouden we nog versnellen om te proberen een mensen in te halen. De kilometers vlogen voor bij en voor we het wisten zagen we het bordje 20 kilometer. Iets voor ons liep nog iemand in een lichtblauw shirt. Dat werd ons mikpunt voor een snelle laatste kilometer. Bij op draaien van de baan hadden we hem bijna te pakken. Eenmaal op de baan gooide ik er nog een versnelling uit om nog een paar andere lopers in te halen. Even alles er uit en nog net binnen 1:48 kwam ik over de streep. Leon volgde iets later, net voor het lichtblauwe shirt net boven de 1:48. Officiële uitslagen: 1:47:50 en 1:48:12. Daarmee hadden we ruim aan de verwachting voldaan.

donderdag, juni 07, 2012

Zomeravondcup 4: Gegokt en verloren.

Daar stond ik dan weer: aan de start van de vierde zomeravondcup van 2012. Weer het parcours in Overvecht, waar ik nog nooit een goede race gelopen heb door een groot verval in de tweede helft. De vorige keer, twee weken geleden was ik zelfs uitgestapt, maar toen was het ook heel warm. Nu scheen ook weer het zonnetje en was de temperatuur toch nog aardig opgelopen, nadat het bijna de hele dag regenachtig geweest was. Ik was wat te laat van mijn werk vertrokken en ook nog verrast door een wegafsluiting, dus erg lang had ik niet kunnen inlopen. In de afeglopen weken heb ik gas teruggenomen op het gebied van trainingen om mijn achillespees wat rust te gunnen. Langzaam gaat dat wat vooruit.

Daar tegenover staat dat ik vorige week in Amersfoort een hele goede 800 meter liep. En de eerste twee avonden van de zomeravondcup liep ik mooi vlak naar nette tijden. Misschien dat ik door de relatieve rust van minder trainen juist wel beter was. Ik voelde me goed, had alleen wel dorst terwijl ik de hele dag extra water gedronken had. Eigenlijk moest 42 rond of misschien iets daaronder wel mogelijk zijn, dan zou ik direct afrekenen met dat parcours hier rond Overvecht.

Pang!
We waren weg. Niet zo hard willen beginnen als twee weken geleden dacht ik nog. Rustig meelopen in de groep en geen kracht verspillen aan slalommen. Dat ging prima, ik zag Sjaak uitlopen. eenmaal van de baan af ging op zoek naar een groepje met het juiste tempo. Er zou nog stuk met tegenwind komen. De eerste kilometer ging in 4:04, volgens mijn GFR, maar die maakte vandaag alle kilometers een stukje korter. Daarna haakte ik aan bij een loper in een fel geel shirt. Precies het goede tempo. We haalden langzaamaan wat andere lopers in: RunningCobbler, Sjaak, ...

Er volgden nog twee kilometers van 4:04. De benen voelden goed, ik kon rustig op mijn techniek letten. Ik kreeg alleen niet genoeg lucht door mijn neus en door het vele ademenen door mijn mond begon die wel erg droog te worden. De volgende kilometers waren 4:08 en 4:10. De tijden waren geen probleem, maar bij mij ging er nu toch wel hard een kaarsje uit. Sjaak kwam weer langs en de rest van mijn groepje probeerde hem te volgen terwijl ik eraf wapperde. Het tempo ging wat naar beneden en consolideren werd de uitdaging. 4:19 ging nog net, maar daarna liep het nog verder op.

Op 9 kilometer kwam Runningcobbler weer voorbij en direct daarachter Martin. Daar haakte ik nog even bij aan en ik nam de kop nog even van hem over om hem nog een stukje te hazen. Op zo'n 400 meter van de finish liet ik hem gaan. Mijn eindtijd was 43:38. VOlgens mijn GFR was het 10,2 kilometer. Met die tijd was ik toch nog vierde in het eindklassement in mijn klasse.

woensdag, mei 30, 2012

Amersfoortse baancompetitie 800 meter

Voor het eerst van mijn leven stond ik gister aan de start van een 800 meter. Ik vond het een stuk minder spannend dan de 1500 meter van twee weken geleden. Het is maar 2 rondjes en mijn opgegeven tijd van 2:40 moest haalbaar zijn, want tijdens de 1500 meter liep ik ook al rondjes van 1:20. Voor het inlopen koos ik deze keer een rondje door het bos, ruim 2 kilometer. Bij het inlopen had ik geen last van mijn achillespees, helaas begon ik 'm bij het rekken en strekken en de loopoefeningen wel wat te voelen.

Zo'n 800 meter is ook leuk om te zien. De series zijn kort en aan de hand van de doorkomsttijden bij de eerste ronde kun je al aardig inschatten waar mensen op uit komen. In de eerste serie liepen Gerrie (3:10) en Lotje (3:21). In de tweede serie dook Petra knap net onder de 3 minuten en in de derde serie ging Dirk onder de 2:50. In de vierde serie stond ik met Sjaak en Martin (toegevoegd uit de tweede serie) aan de start. We hadden al tijden onder de 2:30 gezien in voorgaande series en volgens berekeningen zouden Martin en ik daar ook in de buurt moeten kunnen komen. Het was mijn eerste 800 meter, dus ik had geen idee hoe dat in te delen, maar begreep dat inhouden eigenlijk niet aan de orde is. In deze serie stond ook weer Mira aan de start. Uit ervaring wist ik dat ik zij iets harder start, maar dat ik haar over het algemeen uiteindelijk net voorblijf. Direct na de start koos ik dan ook het groepje waarin zij ook liep.

Voor mijn gevoel ging het hard, maar ach het is maar 800 meter. De eerste 200 ging in ongeveer 35 sec en het eerste rondje in ca 1:12. Bij het ingaan van de volgende bocht haalde Mira twee juniores in, die een beetje stil begonnen te vallen. Ik besloot om in de bocht ook in te halen, ondanks de extra meters.
In mijn rug hoorde ik nog steeds Martin. Ik had nu meer snelheid dan Mira en haalde haar op het rechte stuk ook in, nog steeds met Martin in mijn spoor. Ik besloot het niet makkelijk voor hem te maken. In de laatste bocht versnelde ik wat en op het laatste rechte eind ging het gas er op. Martin moest lossen en ik kwam net onder 2:30 over de streep. (officieel 2:28). Martin zat er één seconde achter. Sjaak had in het begin een gaatje moeten laten, maar kwam toch onder de 2:40.

Na afloop had ik een knallende hoofdpijn, mij niet geheel onbekend na zo'n sprintje. Ik deed het even rustig aan en zag in de zesde serie Erik naar 2:26 lopen. In de zevende serie liep Bart 2:12.

Uiterst tevreden liep ik nog een paar rondjes uit. Thuis haalde ik maar weer een icepack te voorschijn voor mijn achillespees. De komende week sla ik de trainingen over en doe ik alleen de zomeravondcup (6 juni) en de Stoomtramloop (10 juni).

donderdag, mei 24, 2012

te warm

Trouwe volgers zullen zich wel afvragen, waar blijft dat verslag van de derde wedstrijd van de Zomeravondcup. Het was geen toeval dat het wat langer duurde, het was niet best. Zo slecht zelfs dat ik besloot om uit te stappen.

Het zou warm worden, dus mijn plannen die ik dit weekend maakte na een makkelijke lange duurloop (ruim 21 kilometer in net iets meer dan 1:50) kon ik vergeten. Geen kilometer in 4:10 en uitkomen onder de 42 minuten. Gewoon rustig lopen en maar zien wat het zou worden. Ik wilde weer vlak lopen en dat is me op dit parcours nog nooit gelukt, dus het moest rustig aan.

Bij de start hoopte ik dat iedereen die plannen had. Dus ik sloot aan bij Stef, maar na 100 meter zag ik een tempo van ruim onder 4 minuten op mijn klokje dus die liet lekker lopen. Bij het verlaten van de baan liep samen op met Sjaak. Normaal ben ik een stukje sneller, maar hij maakt flink progressie. Het werd een groepje en de eerste kilometer ging net onder 4:10. Te hard voor dit weer vond ik, dus ik liet een gaatje vallen. Toch sloot ik even later weer aan omdat het groepje wat vertraagde. De tweede kilometer ging in ongeveer 4:12. Ik bleef zoeken naar mijn tempo, het moest makkelijk blijven gaan. Het groepje viel weer uit elkaar en ik liet Sjaak en een ander gaan. De volgende kilometer was 4:17. Dat leek er meer op. Als ik het rond 4:20 kon stabiliseren moest het toch wel lukken. Bij kilometer 4 (4:21) kwam Martin voorbij. Ik besloot vooral niet aan te willen haken, maar makkelijk ging het al niet meer. Op het 5 km punt was een drinkpost en de kilometer tijd was nu al ergens boven 4:30 geloof ik.

Een bekend gevoel op dit parcours maakte zich van mij meester, ik werd aan alle kanten voorbij gelopen. Het kon me nu niet schelen, dan maar in een rustig duurlooptempo naar de finish, maar na 6,5 km kreeg ik ook nog eens steek in mijn zij. Even wandelen hielp niet en ik besloot om uit te stappen. Dat kon pas bij 8 km en dat was nog een lange kilometer.

Bij de finish trof ik alle lopers van Pijnenburg (Bart, Jos, Theo, Titus, Berend, Edgar, Sjaak, Martin, Gerrie en Adry). Allemaal uitgeput op Adry na die weer heel makkelijk een scherpe tijd had gelopen. Ik voelde me prima en had ook geen spijt van het uitstappen. Ik had niets te winnen, geen goede tijd, runnerscup al vol en dit zou toch niets worden voor de competitie van de zomeravondcup.

woensdag, mei 16, 2012

PR op de 1500 meter

Ja, dat is natuurlijk makkelijk als je je eerste 1500 meter loopt. Zo'n 1500 meter telt niet mee voor de runnerscup en in de prijzen zou ik ook niet vallen. Er was dan ook geen enkele reden te verzinnen waarom ik het spannend vond, toen ik gister aan de start stond van de vierde wedstrijd van de Amersfoortse baancompetitie. Ik was ingedeeld in serie 3 met een richttijd van 5:20. Sjaak zou ook in die serie starten met een richttijd van 5:25. Martin was een stuk voorzichter geweest en stond nu in de tweede serie met een tijd van 5:40. Nadeel voor hem was dat hij naar verwachting de snelste in zijn serie zou zijn en dus veel alleen zou moeten lopen. Om een tijd van 5:20 te lopen zou ik rondjes van 1:25 moeten lopen. Ik had de gewenste doorkomsttijden uit mijn hoofd geleerd: 1:05 - 2:30 - 3:55 - 5:20. De vraag was natuurlijk of ik dat zou kunnen waarmaken. Dus misschien was het wel de spanning om niet door het eis te zakken, na een te snelle start. En het blijft toch een wedstrijd, dus ik wilde geen modderfiguur slaan ten opzichte van mijn clubgenoten.

Het inlopen deed ik zonder Garmin, want de batterij was leeg. Geluukig kon ik de lader van Martin en een stopcontact in de kantine gebruiken en zat-ie bij de start weer om mijn pols. In de tweede serie ging Martin als een raket van start met een eerste doorkomst van net onder de 1:00. Dat hoge tempo wist hij vast te houden en hij eindigde in 5:09! De toon was gezet, Sjaak en ik dachten dat we daar niet aan zouden komen. Veel tijd om het te verwerken hadden we niet, we mochten direct aan de bak.

Pas na enkele tientallen meters bedacht ik dat ik vergeten was om mijn Garmin te starten, dat deed ik toen pas. Daarna koos ik in eerste instantie de rug van Tim, een loper die ik in de 3000 en 5000 series ook al was tegengekomen. Voor mijn gevoel ging het echter vrij langzaam en toen kwam het dilemma: "Hoe loop je een 1500 meter?": Rustig beginnen zodat je nog wat overhoudt, met het risico dat je de verloren tijd niet meer inhaalt, of gelijk volle bak, met het risico van een instorting. Twee lopers waren harder begonnen, misschien moest ik daar wel aansluiting zoeken. Maar ik liep in een bocht en buitenom inhalen kost kostbare meters. Bij het uitkomen van de bocht ging er toch voorbij, maar de twee koplopers waren al verder weg, dat zou dus alleen lopen worden. De eerste doorkomst ging in 1:00, toch te hard dus. Na 400 meter kreeg ik een stuk wind tegen en na 800 meter nog een keer. de doorkomst na 700 was volgens mij rond 2:25 en bij 1100 net boven 3:50. Ik verloor dus wat snelheid en hoorde iemand dichterbij komen. Deze keer gaf dat de motivatie om weer iets te versnellen, ik had nog wat over, dat was een goed gevoel. Tim sloot aan, maar kon er niet meer overheen komen en in de laatste 100 meter sprintte ik hem er uit en zag ik op de klok 5:12. Met die snelle laatste ronde was ik toch ruim onder de richttijd gekomen.

Wat slechter nieuws is dat ik al weer een paar weken last heb van mijn rechterachillespees. Dat is vooral als ik een tijdje stilgezeten heb en dan weer ga lopen. Omdat ik mijn deelname aan de Stoomtramloop niet in gevaar wil brengen, doe ik in het weekend wel lange duurlopen op een rustig tempo. Maar sla ik door de week af en toe een training over. Na een inspanning koel ik met ijs. De klachten lijken minder te worden en worden in ieder geval niet ernstiger. De wedstrijden in deze periode laat ik vooralsnog niet schieten, dus volgende week kunnen jullie me weer aan de start verwachten in Utrecht.

donderdag, mei 10, 2012

Derde Soester kampioenschap Blauwe Paaltjes

Na de zomeravondcup bestond mijn bijdrage aan de derde aflevering van het Open Soester kampioenschap "Blauwe Paaltjes" uit het zijn van parcourswacht. Ik had post 5 toebedeeld gekregen, diep in het bos, net even voorbij de helft. Het was er rustig, dus ik had alle tijd om de doorkomst van een kleine 150 deelnemers vast te leggen met mijn Samsung. Klik hier voor het filmpje.

dinsdag, mei 08, 2012

Zomeravondcup 2, iets sneller en weer vlak

Net terug uit Utrecht en alleen tijd voor een korte update. Ik ging deze keer weg op 42:30 kilometers van 4:15. Iets sneller dan vorige keer dus. Ik liet Martin al direct weg lopen omdat zijn tempo te hoog leek. Mijn tempo bleef weer redelijk vlak met een beetje verval rond kilometer 7. Dat wist ik weer terug te pakken. Martin bleef in zicht en na 9 kilometer had ik 'm te pakken. De eindsprint was net niet genoeg om ook Stef nog in te halen.Zelf geklokte eindtijd: 42:13. Met dank aan Kees voor de aanmoedigingen.

Natuurlijk was er er weer een grote groep bekenden. Collega Leon was er en liep netjes 47 hoog. Loopgek had bij gebrek aan kleedruimte zelf een bus op de parkeerplaats gezet. Hardlopert kwam me bij 1500 meter voorbij denderen op weg naar een PR. Pijnenburg was aanwezig met Edgar, Adrie, Stef, Theo, Jos, Martin, Erik, Bart, Lotje, Gerrie, Esther en Jan. Adry liep een PR voor het eerst onder de 40 en Jan was terug na anderhalf jaar blessureleed met een tijd van rond 46.

vrijdag, april 27, 2012

Voor mezelf trainen

De officiële uitslag van de Zomeravondcup is online. Daarin staat 42:45 achter mijn naam. Dat klopt wel met mijn beleving dat het even duurde voor ik voorbij de start kwam. Het behoort nog steeds bij één van mijn betere 10 kilometers, maar ik uiteindelijk wil ik toch richting de 41 minuten. Dus trainde ik weer lekker verder. Vorige week donderdag met de groep, met alleen maar deelnemers aan de Zomeravondcup, 2 series van 3 x 1000 meter in het bos. Het werd zowaar nog warm, dus na 2 x 1000 deed ik maar een shirtje uit. De laatste zat net onder 4 minuten. Opvallend dat mijn GFR310 zoals wel vaker naar verloop van tijd de 1000 meter korter maakte. Tussen de eerste en de laatste 1000 zat meer dan 10 meter verschil volgens mij.

In het weekend was ik een weekendje met familie weg. Ik had mijn hardloopkleding meegenomen, maar mijn schoenen vergeten :-( Dus heb ik alleen maar gefietst en gewandeld. In de afgelopen week kon wegens omstandigheden niet mee doen met de groepstrainingen van dinsdag en donderdag. Ik moest ook de derde wedstrijd van de Amersfoortse Baancompetitie laten schieten.

Daarom liep ik om maandag zelf een rondje over de Stulp, waarbij ik het rondje over de Stulp flink aanzette en stevig doorliep. Donderdagavond deed ik een intervaltraininkje in het bos, 5 x 400 meter en 5 x 200 meter. Tot slot liep ik uit naar het station om mijn fiets nog op te halen omdat ik van mijn werk een lift naar huis gekregen had.

Over twee weken wordt alweer de derde aflevering van de Open Soester Kampioenschappen Blauwe Paaltjes gelopen. Ik help mee als parcourswacht omdat ik de dag daarvoor nog met de Zomeravondcup meedoe. Maar als je in de buurt bent, doe dan vooral mee met dit leuke initiatief en een mooi parcours zoals je op deze clip kunt zien.

dinsdag, april 17, 2012

Herfst tijdens de zomeravondcup

Wie kent nog Gerard Cox's: "Buiten huilt de wind om het huis."? Da's niet het weer dat je verwacht bij een Zomeravondcup, maar vanavond was het toch echt het geval. De eerste wedstrijd van zomeravondcup 2012 op het nieuwe parcours Maarschalkerweerd werd gelopen in herstachtige omstandigheden: regen een harde wind en een graadje of 7. Ik had verwacht dat het wel wat rustiger zou zijn, maar er stonden uiteindelijk toch veel mensen op de smalle Mytylweg aan de start. Sommigen hadden wel last gehad van de files onderweg. Erik was zelfs zo laat dat hij de start had gemist en mij pas ergens tussen km 7 en 8 voorbij kwam.

Er waren weer vele bekenden. Natuurlijk een grote opkomst van onze eigen club: Theo, Bart, Martin, Sjaak, Gerrie, Dirk, Lotje, Esther, Petra, Berend, Jos (na zijn Marathon van vorige week), Stef en Erik iets later deden mee. Edgar, Wim en Esther zorgden voor de aanmoedigingen. En de mij bekende bloggers Snellerijk, Hardloper en Loopgek. Die zou ik in de wedstrijd niet weer terug zien. Ik ging niet voor een PR. een vlakke race die in een 43-er zou eindigen zou mooi zijn, tempo's van 4:20 ofzo.

Ik stond niet geheel vooraan, met als gevolg dat ik pas na paar seconden (10?) over de streep ging. Er lag geen mat, dus ik zal het wel met een brutotijd moeten doen. Berend liep ongeveer naast me, Martin en Jos die het rustig aan zou doen ergens voor me. Ik probeerde rustig te wachten tot er ruimte zou komen om een beetje snelheid te maken. Toch ging de eerste km met wind achter in 4:11. Ik sloot aan bij wat grotere mannen in de hoop dat dat een mooi groepje zou worden en ik wat voordeel tegen de wind in zou hebben. Ondertussen passeerde ik Gerrie. Helaas viel het groepje al snel uit elkaar en bleef ik alleen over. Terwijl ik Dirk inhaalde ging de volgende km in 4:13. Voor me liep Petra. Dat was een mooi richtpunt, heel langzaam kwam ik dichterbij, pas na km 3 (in 4:11) had ik haar achterhaald. Nu kwam een stuk van 2 km met tegenwind en dat moest ik dus helemaal alleen doen, want de lopers die ik af en toe inhaalde waren alleen maar richtpunten. Die kilometers gingen dus wat langzamer (4:16 en 4:22).

Bij 5 km stond Edgar die de tussentijd (21:30) doorgaf. Als ik vlak zou lopen kwam ik mooi op 43 minuten uit. Ik besloot een tikje te versnellen. De wind hadden we hier af en toe mee. De volgende 3 km's ging in 4:11, 4:13 en 4:07. Ondertussen kwam Erik langs en ik speurde in de groepjes voor me naar Martin, het zou wel leuk zijn, als ik die nog kon achterhalen, maar hij bleef onvindbaar. de volgen de km was een moeilijke, met wind tegen en een bruggetje over: 4:24. De laatste was traditioneel snel: 4:05 en toen had ik nog 100 meter op mijn Garmin :-( die raffelde ik af in 20 seconden, en ik versloeg nog iemand in de sprint. Ik klokte zelf 42:38. Ruim binnen de doelstelling en met een negatieve split.

woensdag, april 11, 2012

Lente

Hoewel de temperatuur nu weer (onder) normaal is en we zelfs een nat weekend achter de rug hebben (ik heb medelijden met de deelnemers aan de Marathon van Utrecht), is het toch wel duidelijk dat de lente aanbreekt. Dat geldt in ieder geval voor lopers die zoals ik hun trainingen lekker in de natuur mogen afleggen. In de vorige week heb ik diverse rondjes over de Stulp afgelegd en daarnaast ook met mijn vrouw en gewapend met een verrekijker door dat gebied gelopen. Tijdens die rondjes heb ik diverse malen reeën, spechten, boomklevers, tjif-tjaf's buizerds, witte kwikstaarten, muizen, mezen, vinken, boomleeuwerikken enzovoort kunnen spotten of mogen horen.

Langzaamaan kom ik ook weer in het normale ritme van drie trainingen per week en mijn scheenbeen protesteert nog steeds niet. Afgezien van wat spierpijn zo af en toe gaat het probleemloos. De duurlopen doe ik rustig aan met een paar versnellinkjes heuvelop of door stukje mul zand. Bij de groepstrainingen geef ik wat meer gas.

Stabiele 1000-jes van 4:10 - 4:15.

Of gister 15 200-jes waarvan de meeste vlak in 42 seconden.

Nog twee trainingen en dan kan ik kijken of ik in staat ben om een 10 kilometer vlak te lopen en uit te komen op een 43-er.

woensdag, maart 28, 2012

3000 meter Amersfoortse baancompetitie

Het is al weer twee weken geleden dat ik verslag deed van de eerste 5000 meter bij de Amersfoortse Baancompetitie van AV Triathlon. In de afgelopen weken heb ik steeds geprobeerd rustig te trainen. In de eerste week kortte ik de trainingen steeds een stukje in tot ca 75%. Bij de baantrainingen voelde ik mijn scheenbeen niet en bij de trainingen op de weg ging het steeds beter. Vorige week deed ik wer het volledige programma mee. Op dinsdag 3 x 5 x 400 op de baan net onder 1:40 en de laatste in 1:25. Op donderdag 800 - 1000 - 2000 - 1000 - 800, waarbij ik de laatste stevig aanzette (ongeveer 3 minuten). De duurloopjes in de weekenden heb ik tot nu toe steeds overgeslagen. Met die aanpak lijken de problemen met mijn scheenbeen verleden tijd te zijn.

Gister was de tweede wedstrijd van de baancompetitie in Amersfoort. Deze keer 3000 meter. Vorig jaar liep ik daar een hele goede 10:59. Bij de inschrijving had ik dat ook als streeftijd opgegeven, maar dat leek me nu niet haalbaar. Ik mocht waarschijnlijk blij zijn met 11:30, maar gokte op 11:15 en wilde dus rondjes van 1:30 lopen. Deze keer zat ik in een serie samen met onder andere Martin met mensen die naar verwachting echt een stukje sneler zouden zijn.

Ik was weer ruim op tijd en liep me lekker warm met een rondje van bijna 4 kilometer. Op de baan trof ik een grote delegatie Pijnenburgers. Naast Martin, waren Bart, Dirk, Edgar, Erik, Gerrie, Lotje, Petra, Sjaak, Theo en nog wat junioren aanwezig. Achteraf bezien heb ik waarschijnlijk toch wat te lang stil gestaan en ben ik weer afgekoeld. Direct bij de start schoot er een krampje in mijn linkerkuit. Even overwoog ik om uit te stappen. Dat deed ik toch maar niet. Ik koos positie achterin het veld achter ene Marcel met een geel shirt. Martin liep waarschijnlijk dicht achter me.

De eerste kilometer ging zoals gepland met rondjes van 1:30. Af en toe had ik het idee een beetje te moeten inhouden, maar dat leek me prima. Het tempo van ons treintje zakte een beetje in en Marcel besloot wat te versnellen, ik ging mee, maar na zo'n 100 meter vond ik het wel vrij hard gaan. We sloten aan bij een volgende loper. en daar bleven we achter hangen. Daardoor zakte het tempo zo ver dat de rest van het treintje (inclusief Martin) weer aansloot. De kleine versnelling had er bij mij wel ingehakt. Het tempo van ons treintje liep een beetje op naar boven 1:30, maar ik vond het prima. Met nog zo'n 2 ronden te gaan, was ik nog alleen met Marcel over en versnelde hij weer. Ik kon nog even bij blijven, maar moest toen toch een gaatje laten. Op zo'n 300 meter kwam het groepj met Martin weer bij mij aansluiten, bij mij was het echt op en ik verwachtte dat ze er op en er over zouden gaan. Dat was niet het geval. Dat gaf me de moed om nog een keer wat te versnellen. Met een mooi sprintje bleef ik Martin net voor en wistten we ook nog iemand op de streep in te halen.

Het sprintje was leuk, maar over het verloop van de wedstrijd was ik niet echt tevreden. 11:23 is onder 11:30, maar het verval na de eerste kilometer viel me tegen.

woensdag, maart 14, 2012

Een mooie wedstrijd

Na een een paar dagen rust durfde ik het aan om naar Amersfoort te gaan voor de start van de Amersfoortse Baancompetitie. Op deze eerste avond kregen we ons startnummer en een USB stick met een filmpje over aflevering van vorig jaar omdat dat de 20e aflevering was. Dat is een leuk presentje en ik was benieuwd of ik me zelf daar nog op terug zou zien.

Maar het spannendst was of ik last zou hebben van mijn scheenbeen. Vooraf had ik mezelf al naar een langzamere serie laten zetten. De eerder opgegeven 19:30 leek me niet haalbaar. Ik was net als vorig jaar ruim op tijd en trof Sjaak en later de familie den Ouden. In mijn eentje liep ik rustig in door het park Schothorst. De eerste kilometer voelde ik mijn scheenbeen in het geheel niet. In de tweede kilometer een beetje. Na drie kilometer was ik weer terug en had ik eigenlijk geen last meer. Op de baan deed ik nog wat oefeningen en praatte wat bij met anderen terwijl we de eerste serie zagen. Daarna was het mijn beurt in dezelfde serie als Sjaak en Dirk. Rondjes van 1:40 zouden me op 20:50 uitbrengen, dat moest toch wel haalbaar zijn.

Bij de start liep ik een beetje in het midden van het veld rustig op mijn gemak en de eerste 200 meter ging in 47 seconden. Daarna zag ik voor mij het veld breken en ik besloot om iets te versnellen zodat ik bij de voorste groep van een 6 of 7 lopers kon aansluiten. In die groep liep ook Niels die blijkbaar 20 minuten in gedachten had en vanaf de kant gecoached werd door Ben, die netjes de ronde tijden riep. De tweede ging hem iets te langzaam (1:40) dus moest hij een beetje versnellen. De groep dunde wat uit want het ging nu in 1:36. Voor mij nog probleemloos. In de overige ronden deed Niels beurtelings kopwerk met Jan en de rondjes gingen steeds in 1:34, 1:35 of 1:36. Na 3 kilometer moest Niels passen en liepen we met z'n drieën door. Jan deed al het werk, ik kon volgen, maar voelde ook dat er niet veel extra meer in zat. Mijn scheenbeen voelde ik echter niet. Op 600 meter van het einde moest de laatste andere loper lossen en ik liep nog een half rondje achter Jan. Bij het ingaan van de laatste ronde versnelde hij nog een keer, dat was mij iets te machtig, maar ondertussen had ik wel gezien dat onder de 20 minuten mogelijk was. Een onverwachte prestatie in 19:50 kwam ik over de streep.

Nadat ik de overige series ook had gezien, ging ik naar huis en nog steeds deed mijn scheenbeen geen pijn. Voor de zekerheid heb ik nog gekoeld. Het lijkt er op dat dit probleem (even) voorbij is. De komende weken doe ik het nog wel rustig aan.

maandag, maart 12, 2012

We gaan het toch proberen

Vorige week heb ik wel getraind, maar het programma aangepast, na de plotselinge scheenbeenklachten. Dinsdag heb ik na rustig inlopen 2 series van 5 x 200 meter gelopen, maar dan een stukje rustiger dan de week ervoor. Het was een probeersel, als ik net zoveel last van mijn scheenbeen zou hebben als zondag zou ik al bij het inlopen uitstappen. Dat gebeurde gelukkig niet, maar ik voelde mijn been. Dat was ook het geval bij de 200-jes. Daarna liep ik nog wat rondjes rustig uit. De training kwam uit op 11 kilometer, dat was toch 5 meer dan zondag.

Donderdag probeerde ik iets vergelijkbaars 4 x 1000 in plaats van 6 keer. Ik merkte wel verschil waarschijnlijk veroorzaakt door de ondergrond, de weg is harder dan de baan. Af en toe liep ik honderd meter zonder dat ik iets voelde, maar meestal voelde ik wel iets. In totaal was het weer bijna 11 kilometer. En er is verder geen reactie na die tijd.

Ik besloot om het weekend niet te lopen en op dezelfde basis wel aan de start te staan van de Amersfoortse Baancompetitie. Ik sta ingedeeld in een langzamere serie omdat ik heb doorgegeven dat een richttijd van 20:30 eerder mogelijk is dan 19:30. Maar waarschijnlijk wordt het nog wat langzamer. Als ik onderweg te veel last krijg van mijn scheen stap ik eerder uit.

zondag, maart 04, 2012

Shin splints, die hadden we nog niet

Twee weken heb ik nu met de groep getrained. Dinsdag in totaal 20 200 metertjes op de baan. Een beetje harder dan de bedoeling was omdat ik me iedere keer weer liet verleiden om me door Theo te laten hazen. In plaats van 44 seconden ging het in 41 of 42. Woensdag had ik wat spierpijn, maar dat was niet verontrustend. Een pijnlijk plekje aan mijn scheenbeen vond ik wel verdacht, maar een dag later was dat weer weg. Bij de training van donderdag deed ik het rustig aan, dat moest ook volgens schema. 3 x 2000 in ongeveer 9:30. Onderweg voelde ik wel af en toe mijn scheenbeen. Maar 's avonds thuis was dat wel weer over en de afgelopen twee dagen had ik er geen last van.

Gister waren er Clubkampioenschappen Cross. Ik hield me bezig met de tijdregistratie en liep niet mee om niets te forceren. Ik had ook alle tijd om weer veel plaatjes te schieten. Kijk maar hier.
Vanmorgen trok ik zelf mijn hardloopkleding aan. Ik had een rondje van ongeveer 14 kilometer in gedachten, maar al in de tweede kilometer begon mijn scheenbeen weer zeer te doen. Niet dramatisch, ik kon wel blijven lopen, maar het leek me niet goed. Ik besloot mijn rondje in te korten en was al 6 kilometer weer thuis.

Even googlen bevestigde mijn angstige vermoeden, het lijkt op een geval van Shin splints. Nog niet heel ernstig, maar toch ...

Ik heb net zitten koelen en zit nu erg te twijfelen over het vervolg. Dinsdag wel of niet trainen, en wat te doen met de Amersfoortse baancompetitie?

dinsdag, februari 28, 2012

Eindelijk weer een normale trainingsweek

Het heeft even geduurd, maar de afgelopen week sloot ik dan toch eindelijk weer aan bij de wedstrijdgroep van AV Pijnenburg. Ik werd met open armen ontvangen en voelde me direct weer thuis. Wel was ik erg benieuwd hoe het zou gaan , want er stond voor de dinsdag direct een stevig programma klaar: 3 series van 5 x 400 meter. Aan de andere kant heb ik geen hekel aan 400-jes. Eind vorig jaar liep ik ze tegen 1:30. Dat gaf me een mooi houvast, want nu moest het rustig aan en daarom was 1:40 een prima richttijd. Maar zoals altijd mochten we eerst flink inlopen, dat is het voordeel van het eerst op de baan zijn :-)

De eerste 3 400-jes gebruikt ik om een beetje op gang te komen, daarna gingen ze steeds soepeler en met een soort van speelsgemak in 1:40. Ik had voldoende lucht over om onderweg te blijven praten. De laatste 400 liet ik me door Berend verleiden en versnelden we onderweg steeds een beetje om uiteindelijk in 1:29 binnen te komen. Na het uitlopen stond er ruim 17 km op de teller.

Donderdag gingen we 12 x de Kolonieweg omhoog (voor lezers die Soest niet kennen: een stukje weg een meter of 10 stijgt). Dat ging in 4 setjes: rustig - stevig - hard. Ik ging lekker in mijn eigen tempo ongeveer 1:25, 1:20 en 1:15. Technisch zag het er ook allemaal goed uit.

In de dagen daarna had ik geen terugslag en eigenlijk ook geen spierpijn. Als ik zo rustig doorga, moet het lukken om alles weer een tijdje heel te houden en mee te kunnen doen aan de Amersfoortse Baancompetitie.

zondag, februari 19, 2012

De lente is in aantocht

Zoals vaste lezers waarschijnlijk wel duidelijk is, ben ik geen liefhebber van de winter. Als het donker is, zijn de mogelijkheden om 's avonds te trainen beperkter. Daarnaast heb je de gladheid die veroorzaakt kan worden door de neerslag en ik ben ook niet echt gebouwd op lage temperaturen (weinig natuurlijke isolatielagen zal ik maar zeggen). Ik ben dus blij dat de winterperiode goeddeels achter ons ligt.

Bovendien lijkt het er op dat ik (voorzichtig) de normale trainingen weer kan hervatten. Vorig weekend was ik nog stevig verkouden en een klein duurloopje dat ik op maandag deed beviel me maar slecht. Ik kreeg weinig lucht en kreeg onderweg last van misselijkheid. Maar een paar dagen later voelde ik me weer goed. Vrijdag deed ik voor het eerst weer iets dat op een normale training leek 5 x 1200 met 400 meter rust. Op één van de mooist paden in het bos Soest liep ik lekker heen en weer, terwijl de lucht naar lente begon te ruiken. Ik moest het een dag later wel een beetje bekopen met wat spierpijn.

Vandaag wilde ik nog een rustige duurloop van zo'n 14 - 15 kilometer doen, maar al bij de eerste meters voelde ik me nog enorm stijf. Ik had het gister nog druk gehad met van alles. Ik hoopte het er wel een beetje uit te lopen. Na wat rekken strekken na een kilometer ging het wat beter. Maar onderweg liep bij een laag tempo mijn hartslag verder op dan dat de bedoeling was. Daarom besloot ik mijn rondje een een stukje in te korten en na ruim 11 kilometer was ik weer thuis. Dinsdag ga ik eindelijk weer aansluiten bij de groepstraining.

maandag, februari 13, 2012

Vertraging bij herstel want verkouden

Het is nog niet gelukt om aan te sluiten bij de groep, tenmiste ik achtte het zelf nog niet verstandig. In de afgelopen week was ik een aantal dagen in Malaga, daar was het prima toeven, de eerste dag was het ongeveer 20 graden. Het was geen vakantie, maar ik voelde me helemaal uitgerust. Toch werd ik dag na thuiskomst stevig verkouden, inclusief spierpijn, keelpijn en een algeheel lamlendig gevoel. Dat was niet het goede gevoel om te gaan hardlopen.

Het voelt alsof mijn conditie achteruit gehold is door die verkoudheid, maar het begint wel weer een beetje op te klaren. Dus trek ik vanavond mijn spullen maar weer aan en ga wat rondjes door Soest rennen. Dan kan ik direct mijn nieuwe Polar WearLink+ borstband testen die ik voor mijn verjaardag kreeg. Als het goed is, behoren daarmee de rare hoge hartslagen van de GFR 310 tot het verleden.

zaterdag, februari 04, 2012

TIjd voor rondjes over de fietspaden

In de winter is het 's avonds te donker om het bos in te gaan. Dat is jammer, want lopen in het bos is veel leuker dan in de bebouwde kom. Bovendien loop je dan onverhard, wat beter schijnt te zijn. Daarom loop ik het weekend overdag wel mijn rondjes in het bos, maar nu er ook nog sneeuw is gevallen, is het daar te glad en vind ik het risico op glij- en struikelpartijen te groot. Dus ben ik nu veroordeeld tot rondjes over de fietspaden in Soest. Gelukkig worden die wel goed schoon gehouden.

In de afgelopen week heb ik afstand steeds een stukje op gebouwd. Vorig weekend was het 6 km. Dinsdad liep 8,7 en vandaag 11,8. Tot nu toe gaat het goed, ik heb nog geen last van mijn voet.

zondag, januari 29, 2012

De eerste meters

Na drie weken rust, vond ik het hoog tijd om weer eens te proberen hoe mijn linkervoet zou reageren op een stukje lopen. De zwelling is verdwenen en ook als ik op de bewuste plek druk is het gevoelige (pijnlijke) nagenoeg verdwenen. Dus trok ik op een prachtige zonnige zaterdagmiddag mijn hardloopkleding maar weer eens aan voor een rustig klein rondje. Al snel liep ik te genieten van het zonnetje en de mooie omgeving langs de Wieksloterweg. Onderweg voelde ik van alles in mijn linkervoet, maar volgens mij hoort dat erbij als je aan het herstellen bent. Zonder echte problemen kwam ik weer thuis en werd het afwachten.

Ondertussen is het zondagavond en ik heb nog geen reactie in mijn voet gevoeld. Dat is een goed begin, maar niet te vroeg gejuicht. Deze week voer ik de belasting verder op. In de loop van volgende week hoop ik weer aan te sluiten bij de groep.

maandag, januari 23, 2012

Linkervoet update

Na twee weken niet lopen en dagelijks een keer koelen is de (kleine) zwelling van mijn linkervoet wel verdwenen net als de licht rode plek. Helaas is het nog wel gevoelig als ik op de bewust plek druk. Het is geen helse pijn, maar het is ook maar weinig beter geworden in de afgelopen week. Ik knoop er dus nog maar een week zonder lopen achteraan. Het merkwaardige is wel dat ondertussen mijn rechterknie ook weer begint op te spelen bij het trap aflopen. Ik ben maar weer begonnen met mijn krachtoefeningen.

zondag, januari 15, 2012

BAV wintercup III - de foto's

Op bovenstaande foto's zul je me niet aantreffen. Begin van de week had ik al besloten om de laatste wedstrijd van de BAV Wintercup van dit seizoen te laten schieten. Het gaat al wat beter met mijn voet. Toevallige voorbijgangers zullen niets aan me zien. Als ik op de betreffende plek druk en soms met een beweging voel het nog een beetje pijnlijk. De zwelling is ook minder geworden, maar nog niet helemaal weg. Ik reken op nog een weekje rust, want ik wil er helemaal af zijn in de hoop dat de Amersfoortse Baancompetitie niet in gevaar komt, want daar heb ik me al weer voor ingeschreven.

En ja wat doe je dan op een mooie zonnige zondagmiddag. Ik stapte op de fiets en reed gewapend met mijn fototoestel naar het Baarnse Bosbad. Ik beschik dan niet over een enorm geavanceerd apparaat (Sony Alfa 100), maar ik wilde wel eens proberen wat voor foto's ik daar kon schieten.

Met dit zonnetje zijn er in het bos mooie plaatjes te maken. En ondertussen kon ik ook nog wat clubgenoten en andere bekenden aanmoedigen. Een selectie van de foto's staat hier. Na het weggooien van de echt onscherpe exemplaren bleven er nog ruim 200 over. Die heb ik hier gezet.
Jan Willem
Bart
Theo
Jos
Selina

Berend en André
Kees

dinsdag, januari 10, 2012

Geen stressfractuur

In de afgelopen weken had ik na een training of wedstrijdje een vaag pijntje in mijn linkervoet. Na een paar dagen was het wel weer over. Na de Sylvestercross was het wat hardnekkiger, maar mede door het overslaan van de training van vorige week donderdag had ik er bij de start van de Florijn Winterloop geen last van. Ook tijdens het lopen voelde ik niets bijzonders, maar daarna wel weer en hardnekkiger.

Het was nu ook gevoelig als ik er op drukte en ik ontdekte dat het een beetje roze was. Bijzonder is dat ik er bij het wandelen eigenlijk geen last van heb. Maar de symptomen begonnen toch wel een beetje op een stressfractuur te lijken. Dus besloot ik vandaag de huisarts te bezoeken, die me voor de zekerheid doorstuurde voor een foto.

In het ziekenhuis was de conclusie dat de botjes allemaal nog heel zijn, dus geen fractuur. Deze week zal ik met de huisarts overleggen, maar een periode van rust lijkt zich in ieder geval aan te dienen.

Naar de oorzaak zit ik een beetje te gissen. Ik loop veel op mijn voorvoet, dat is een factor die zeker invloed heeft. Verder ben ik twee en een halve week geleden in het donker op een object gaan staan, waardoor ik me bijna verstapte, maar was dat nu met links of rechts.

zondag, januari 08, 2012

Florijn Winterloop

De eerste wedstrijd van 2012 heb ik al weer gehad. Gister deed ik mee aan de Florijn Winterloop in Woudenberg op de 10 EM. De bedoeling was met een aanzienlijke delegatie van AV Pijnenburg aan de start te staan. Uiteindelijk waren we met z'n achten. Ik reed samen met Peter en onderweg deelden we onze plannen. Beiden wilden we behoudend starten. Ik hoopte met kilometers tussen 4:20 en 4:25 nog wat over te houden voor de laatste 5 kilometer. Zo zou ik misschien wel onder de 1:10 uit kunnen komen. Van Peter verwachtte ik een snellere race.

Bij de start troffen we Titus, Edgar, Theo, Petra en Lotje en we stonden redelijk vooraan. Vanaf de start hield ik me aan mijn opdracht. Rustig beginnen, ontspannen lopen en zorgen dat het niet te hard gaat. Ik liet Titus, Peter en Theo rustig weglopen toen ze voorbij kwamen. De eerste twee kilometers ging in 4:20. Toen pas ontwaarde ik Petra. Ze liep blijkbaar ook flink door. Langzaam liep er voorbij en ik raakte aan praat met een meneer in het blauw, die ongeveer dezelfde doelstelling had als ik. Kilometer 3 ging iets langzamer (4:23). Ik liet me verleiden tot een kleine versnelling en liet mijn loopmaatje achter. Vanaf dit punt gingen mijn kilometertijden nogal heen en weer: 4:25, 4:17, 4:26, 4:17, 4:26 en 4:18. Mogelijk door de wind en het vals plat of doordat ik soms even aanhaakte bij andere lopers. Na 9 kilometer kwam ook de meneer in blauw weer langszij. Samen liepen we nog 2 kilometer verder: 4:21 en 4:18. Dat was een (warm) stuk met de wind achter.

Toen kwam er een scherpe bocht waarin Hardloper langs de kant stond en waarin ik het contact met de meneer in het blauw verloor. De man met de hamer. Op Garmin zag ik snelheden van 4:40 of hoger. Het beste was er duidelijk af en het werd hard werken. In de resterende kilometers wist ik me mentaal toe te knokken naar een paar lopers voor me, dat zorgde ervoor dat het verval niet al te groot werd: 4:34, 4:28, 4:24 en 4:32. De laatste kilometer was traditioneel goed voor een versnelling, maar ook niet heel veel: 4:17. Bij het naderen van de finish zag ik dat onder de 1:11 nog net moest kunnen en dat lukte met 1:10:56 (netto).

Ondanks het PR overheerste in eerste instantie de teleurstelling. In Eindhoven had ik na een behoudend begin nog kunnen versnellen. Nu was verlies beperken het maximaal mogelijke. Peter en Titus waren in een eindsprint samen over de streep gekomen in 1:07:24. Ik had gedacht daar dichter achter te kunnen zitten. Toch hadden ook zij het vanaf 11 km moeilijk gevonden. En thuis bleek het verval minder dan ik onderweg gedacht had. Een verklaring heb ik niet. De Sylvestercross was niet helemaal top geweest en de training van dinsdag ging ook wat minden. Donderdag had ik bewust overgeslagen. Al met al een PR met een gemengd gevoel.

zondag, januari 01, 2012

Sylvestercross

2012 ligt voor me vol met nieuwe kansen en uitdagingen en 2011 heb ik afgesloten, maar niet zonder de traditionele deelname aan de Sylvestercross. Net als vorig jaar stond ik na het bakken van de oliebollen aan de start van de recreatieloop, samen met Derk, Kees en collega Leon. Zie onderstaande foto in het midden.
Net als vorige jaren was een snelle tijd niet de ambitie. Ik zou met de langzaamste loper meelopen. Derk en Kees gingen voor twee rondes en Leon zou er drie lopen. Deze keer waren we ruim op tijd voor een warming-up en we stonden tijdig bij de start dus mooi vooraan. Omdat het niet koud was, was het geen probleem dat we daar nog 20 minuten moesten wachten.

Na de start schoot Kees weg en toen ik aansloot bij Derk, kwam Leon ook voorbij. Derk had even moeite met het vinden van het juiste tempo in het mulle zand met de drukte van alle inhalers, maar de eerste kilometer ging al in een keurige 5:14. Dat was ook direct de langzaamste. De rest zat tussen 5:00 en 5:10. We haalden dus ook diverse lopers in die ons eerst voorbij gegaan waren. In de laatste paar honderd meter wist Derk nog flink te versnellen, maar Kees of Leon hebben we niet meer gezien. Daarna mocht ik nog een rondje alleen verder en ik kon het niet laten om te proberen om Leon nog te achterhalen. Vorig jaar liep hij voor het eerst net onder de 45 minuten, dus zover kon hij toch niet voorliggen?

Mijn snelheid ging naar net onder de 4:20, maar Leon kwam niet in beeld. Met nog ongeveer een kilometer te gaan kreeg ik een dipje en zakte mijn tempo iets. Ik kon een versnelling van iemand die ik net had ingehaald niet volgen. In de laatste meters kwam ik er wel weer door en ik finishte net boven de 41 minuten, had ik Leon dan toch gemist? Maar net over de finish kwam ik hem tegen. Hij bleek 15 seconden voor mij gefinisht te zijn. Een mooie verbetering van zijn PR!

In de uitslagen (9km en 6km) zijn ook de (bruto) tussentijden geregistreerd:
naam 1e ronde 2e ronde finish
Leon 14:00 27:24 40:59
Richard 15:34 29:08 41:14
Kees 14:38 28:21
Derk 15:35 29:21

Blijkbaar was het gat van de eerste ronde voldoende.