maandag, oktober 17, 2011

Medical update

Niet schrikken. Die kop klinkt ernstiger dan het is. Na de halve marathon van Eindhoven was ik een beetje stijf en had ik wat blauwe teennagels, maar niets om ongerust over te zijn. Dinsdag heb ik dan ook gewoon getrained, maar in plaats van 3 x 5 x 400 deed ik 2 x 5 x 400. Toen vond ik het wel mooi geweest, net als de mannen die de halve Bosmarathon gelopen hadden.

Ik was wel moe en dat werd woensdag alleen maar erger. Bovendien begon mijn keel zeer te doen en ging mijn neus dicht zitten. Kortom een stevige verkoudheid diende zich aan. Mogelijk heb ik die opgelopen toen ik op Leon stond te wachten, ondanks dat ik me zelf wel had omgekleed en droge en warme kleren had aangetrokken.

Wegens een activiteit van mijn werk liet ik de donderdagtraining schieten, maar ik voelde me ook zo verkouden dat ik er helemaal geen zin in had. In plaats daarvan ging ik met mijn oudste zoon naar Amersfoort. Hij voor een nieuwe winterjas en ik voor een paar nieuwe runningschoenen bij Runnersworld Amersfoort. Na wat passen en meten en heen-en-weer rennen in de zaak werden het de Mizuno Wave Rider 14.

Ook dit weekend voelde ik me nog niet lekker en heb ik alleen met twee wandelingen van het mooie weer genoten. Ondertussen begin ik me weer wat beter te voelen, maar morgen heb ik een verjaardag in de familie. Donderdag maar weer gaan trainen, op mijn nieuwe schoenen.

In de twee weken voor Eindhoven speelde mijn knie regelmatig weer op, vooral bij het traplopen. Omdat ik toen juist de omvang van de trainingen aan het verminderen was, geloofde ik niet dat het met mijn hardloopactiviteiten te maken had en heb ik gewoon door getrained. Het vreemde is dat ik er na Eindhoven alweer een hele week geen last van heb.

zondag, oktober 09, 2011

Halve Marathon Eindhoven

Vandaag was de grote dag. Na een paar maanden trainen kon ik vandaag weer eens een halve marathon lopen die direct voor de Runnerscup kon meetellen. Samen met collega Leon zou ik de halve marathon van Eindhoven lopen. Dat wil zeggen dat we samen zouden starten en na de finish elkaar weer zouden zien.

Op de heenreis (per trein) zou Leon in Utrecht in dezelfde trein stappen. Er was echter een kleine vertraging, waardoor ik nog wel in de trein zat, maar Leon net niet. Gelukkig ging er 15 minuten later weer een trein en in Eindhoven troffen we elkaar in de buurt van het beursgebouw. Na het ophalen van startnummers wurmden we ons door de meningte naar het Stadhuis waar we onze spullen in de parkeergarage konden achterlaten. Vervolgens moesten we de weg in omgekeerde volgorde weer afleggen om bij de start te komen. We waren niet de enigen en vooral het oversteken van het marathonparcours zorgde voor wat oponthoud. Niet helemaal de voorbereiding die ik gedachten had, maar het joggen naar de start leek wel een beetje op warmlopen. De marathon is prima georganiseerd op één punt na. De startvakken waren heel slecht aangegeven en slecht bereikbaar. Maar gelukkig stond ik 10 minuten voor de start in vak B en ik wist me wat naar vormen wurmen.

Van een medeloper hoorde ik dat de rode ballonen nog iets verder naar voren de pacers van 1:35 zouden zijn. Die moest ik maar eens in de gaten proberen te houden. Geen tijd op koud te worden, want al snel werden we weggeschoten. Ondanks dat het behoorlijk druk was zat ik in het goede vak. Er was niet veel geslalom nodig om langzamere deelnemers heen. Al snel zat ik op een tempo van net onder 4:30 en dat voelde goed. Het gat met de pacers werd heel langzaam kleiner. Sneller hoefde niet, omdat ik bang was te forceren. Iedere 2,5 kilometer stond er een post met water en iedere 5 fruit en sportdrank. Prima, zo kon ik regelmatig een slokje pakken.

Even na 5 km was ik bang dat het wat te hard ging. Mogelijk het gebrek aan goede warming-up. Een beetje bewust ontspannen en op mijn techniek letten hielp, het tempo bleef ongeveer gelijk. na ongeveer 9 kilometer sloot ik aan bij de groep van de pacers. In de kilometers daarna schoof ik langzaam naar voren in deze groep. Dat bleken uiteindelijk mijn langzaamste kilometers met nog steeds 4:29 en 4:28. Ik Bedankt de pacers voor hun goede werk en ging op zoek naar volgende groepjes. Na 13 kilometer draaiden we tegen de wind in, maar gelukkig nog steeds grotendeels beschut. Een beetje achter anderen lopen is dan wel prettig. Ondertussen ging mijn tempo nog verder omhoog. Ik zag nu kilometers van onder 4:20 op mijn scherm verschijnen. Waarschijnlijk liep ik met een grote grijns op mijn gezicht, zo voelde het in ieder geval.

Ik wist: Na het PSV stadion nog 4 kilometer en ik begon af te tellen. In de binnenstad was de sierbestrating eenbeetje glibberig. Maar het publiek in de straatjes met kroegen gaf me vleugels, nu liep ik zelfs onder 4:15. De laatste kilometer was zwaar, er volgden nog wat bochtjes, klinkers en een bruggetje en ik zag de finish maar niet. Maar daar was de poort en ik gooide er nog een versnelling uit, in mijn beleving riep iemand uit het publiek zelfs nog iets van: "Zo!" En ik klokte 1:33:14. Ruim onder de 1:35 en een nieuw PR.

Van de eindtijd wordt ik natuurlijk blij, maar de manier waarop is nog veel beter: Ziehier de tijden per kilometer:
1 4:24.4
2 4:23.6
3 4:24.6
4 4:27.8
5 4:25.4
6 4:27.4
7 4:25.1
8 4:24.5
9 4:29.3
10 4:28.7
11 4:23.0
12 4:22.2
13 4:28.6
14 4:23.3
15 4:23.8
16 4:19.8
17 4:24.6
18 4:18.4
19 4:12.0
20 4:13.1
21 4:15.2
Meer details:

Daarna moest ik wachten op Leon, Zijn optreden was iets minder geslaagd, met 2:15. Waarschijnlijk heeft een verkoudheid in de laatste week hem flink parten gespeeld.

vrijdag, oktober 07, 2011

Een paar seconden meer of minder.

Ondertussen staat de uitslag van de clubkampioenschappen op de site van AV Pijnenburg. Ik ben inderdaad derde geworden. Op de foto's die je ook op die site kunt vinden zie je echter Adrie verbaasd op de tweede plaats staan.
De uitslagverwerking ging niet helemaal vlekkeloos, de eigenlijke nummers 2, 3 en 4 waren weggevallen. Ondertussen is dat rechtgezet, maar over de tijd achter mijn naam is ook nog wel wat te zeggen. Er staat nu 11:25, met Stef op 1 seconde daarachter. Als je de rondetijden bijelkaar optelt kom je op 11:29. Maar volgens mijn waarneming zat ik op 11:19 en volgens Stef zat hij meer dan 1 seconde achter mij. Zelf houd ik het dus maar op 11:19 :-) Omdat ik ook het inlopen heb geregistreerd op mijn GFR310 geeft die ook niet echt uitsluitsel.


Gister was mijn laatste training voor Eindhoven. We liepen 4 x 1200 meter en dat ging heel erg lekker. Ik begon rustig (5:27), maar zonder dat ik het in de gaten had ging het sneller (2 x ca 5:15) gevolgd door 4:55. Ik had alle tijd om vooral op mijn techniek te letten, met name de arminzet. Vol vertrouwen op naar Eindhoven, jammer van de weersverwachting.

zaterdag, oktober 01, 2011

Weer prijs bij de clubkampioenschappen baan.

Eén keer per jaar houdt de AV Pijnenburg de clubkampioenschappen op de baan. Een wedstrijd over 3 kilometer met prijs in veel verschillende categorieën. Vorige week hoorde ik dat er in de categorie mannen 45+ 18 of 19 deelnemers zouden zijn, met daarbij meer dan genoeg die ik sneller dan mij achtte, dus een podiumplaats zou er dit jaar niet inzitten. Als ik zo lang mogelijk bij Adrie en Stef zou kunnen blijven, dan zou een tijd onder de 11:30 mogelijk zijn. Ik verwachtte niet in de buurt van mijn PR te kunnen komen (10:59).

Na het inlopen voelde mijn rechterhamstring wat stijf en deze week zit er ook weer een pijntje in mijn rechterknie bij het traplopen, toch besloot ik te starten en dan maar te zien hoe het zou gaan. Direct na de start zag ik Adrie voor me weg lopen met wat snellere mannen en ik liep op kop van een grote groep, die waarschijnlijk snel kleiner werd. Ik liep in eigen tempo verder, het gat met Adrie werd niet echt groter. Na een rondje hoorde ik Stef achter me en na 700 meter nam hij de kop over. Dat was prettig, want ik kom mooi aansluiten en samen met hem naar Adri. Die hadden we na 1 km wel te pakken. In de rondjes daarna moest Adri lossen, terwijl ik op reserve achter Stef kon blijven lopen.

Ik hield me in met het plan bij 2400 meter te versnellen. Volgens mij liepen uit de 45+categorie alleen Jos en Kees voor me, dus als ik Stef ook kon lossen werd ik derde. Op 2200 meter liet Stef een gat aan de binnenkant vallen en viel een beetje stil. Dus ging ik maar iets eerder aan. Stef riep nog iets van "Ga maar!" Ik kon de versnelling goed volhouden en kwam binnen na 11:19 (zelf geklokt).

Omdat ik direct weg moest, heb ik de uitslag niet meer gehoord, dus ik ben benieuwd.