maandag, mei 30, 2011

Een beetje vooruitgang

Vorige week woensdag zat er nog geen verbetering is. Donderdag was het onverwacht een stuk beter. Trap af lopen ging een stuk beter en ik had het idee dat ook in het overige situaties minder gevoelig was. Desondanks besloot ik toch een afspraak met de fysiotherapeut te maken, die kan helaas pas woensdag as.plaats vinden. Het herstel lijkt zich voorzichtig voort te zetten. Daarom durfde ik het aan om zaterdagochtend rustig op vlak terrein een rondje (6 kilometer) te lopen. Het voelde wat onwennig,af en toe een beetje gevoelig of het idee dat ik een beetje door mijn knie zakte, maar dat werd steeds minder. Ook na die tijd had ik geen negatieve reactie. Mogelijk loop ik vandaag of morgen nog een keer een stukje. en dan horen ik woensdag wat de fysio er van vindt.

woensdag, mei 25, 2011

Een week verder, maar geen steek verder.

Vorige week kreeg ik ineens een pijntje in mijn knie. Het lijkt sterk op het Patello Femoraal Pijn Syndroom: vooral trap af lopen is pijnlijk. Ik hoopte dat het met een weekje niet lopen wat beter zou worden. Afgelopen weekend sprak ik kort een bevriende fysiotherapeute, die zei dat ik niet per sé alles moest stoppen. Complete rust zou het niet beter maken. Rustig hardlopen op een vlakke ondergrond zou bijvoorbeeld wel mogen. Heuvels en mul zand moest ik vermijden.

Ondertussen ben ik een week verder, ik heb de training van gister toch maar even overgeslagen in plaats daarvan een stukje gewandeld. Maar ik ben niet optimistisch. Trap af lopen is niet beter geworden, soms voel ik het ook trap op en in het algemeen als ik langzaam door mijn rechterbeen zak.

Vanavond loop ik dus niet mee met de zomeravondcup. Maar het meest frustrerende is dat ik nog geen verbetering voel.

woensdag, mei 18, 2011

even geen wedstrijd

vanavond had ik willen mee doen met de Soester Kampioenschappen Blauwe Paaltjes. Maar toen ik vanmorgen bij het station van mijn fiets afstapte voelde ik uit het niets een pijntje in mijn rechterknie. Gister had ik nog lekker getraind: 15 x 200 meter in estafette samen met Titus en Adrie vormden we het snelste trio en ik liep alle 200 meters in rond 36 seconden. In de loop van de dag werd het niet beter. Vooral trap af was heel vervelend. Ik hoop dat het niet al te ernstig is, van zoeken op Internet wordt je niet vrolijk.

maandag, mei 16, 2011

Navigeren moet je leren

Net als veel andere Nederlanderrs heb ik ook familie in Canada. Overigens ook in Australië, maar nu gaat het over de familie uit Canada. In 2007 brachten we daar een vakantie door en gingen uiteraard op bezoek. Tijdens de familie barbecue bleek dat een neef een gezin met getalenteerde hardlopende dochters had en dat hij en zijn vrouw ook liepen. Dit jaar is zijn vrouw met oudste dochter in Nederland. De toernee langs diverse familieleden bracht ze dit weekend in Hilversum en ik had afgesproken dat we ze daar zouden ontmoeten en als ze zin hadden wilde ik wel een stukje met ze lopen.

Zo gezegd zo gedaan, maar hoewel Hilversum in de buurt ligt, had ik geen kant-en-klare route. Lopen door de natuur is het leukst en de Westerheide lag min of meer om de hoek, dus dat leek me een goede plak. Thuis bedacht ik met behuld van afstandmeten.nl een paar alternatieve rondjes tussen 5 en 10 kilometer. het complete rondje zie je hieronder.
Op mijn Garmin programmeerde ik een aantal waypoints met de coördinaten die ik op de site van afstandmeten vond en afhankelijk van de omvang kon ik onderweg besluiten een aantal over te slaan. ten minste dat was het plan.

Want het ging hopeloos mis. Al op weg naar het eerste waypoint stuurde de GFR310 ons volkomen de verkeerde kant uit. Toen we na 2 kilometer bij de A1 stonden :-( was me duidelijk dat het niet goed gegaan was. Ik liet me niet uit het veld slaan en besloot dan maar een ander waypoint te selecteren, want mogelijk had ik een tikfout gemaakt. Dit leek beter te gaan. Toen we voor mijn gevoel in de buurt van dit punt moesten zijn, besloot ik een volgend waypoint te volgen zodat er toch nog een soort rondje zou ontstaan.

Tot mijn verbazing eindigden we bij de bebouwde kom van Bussum zonder dat we een weg die ik had verwacht hadden gekruist. Ondertussen hadden we ruim 5 kilometer er op zitten en het werd tijd voor de terugreis. Garmin vertrouwde ik niet meer, dus op mijn richting gevoel, de zendmast van Hilversum en de kerk van Laren als baken en wat ik me nog van de kaart herinnerde liepen we terug. Toen we een lang recht pad vonden dacht ik de Doodweg gevonden te hebben. Die zou ons mooi recht naar de parkeerplaats terug leiden. Helaas, dit "pad" was dus de weg die ik had verwacht en nu liepen recht op Hilversum af, bij de auto vandaan.

Gelukkig is de Westerheide uiteindelijk ook weer niet zo groot dat we niet meer thuis zouden komen. Vanaf Hilversum vonden we de weg terug, maar het plaatje van onze route lijkt in de verste verte niet op de route die ik gedachten had.

(De staart aan de route komt om dat ik vergat op "stop" te drukken). Totaal 12 kilometer gelopen, wel een mooie omgeving overigens. Binnenkort ga ik op bekend terrein maar eens uitzoeken hoe dat navigeren met die GFR nu eigenlijk werkt.

Maar eerst woensdag de 2e aflevering van de Open Soester kampioenschappen Blauwe Paaltjes!

dinsdag, mei 10, 2011

Waar is het eind?

Nog geen drie uur geleden was de start van alweer de tweede zomeravondcup. Vandaag zou collega Leon ook deelnemen en er was een grote delegatie van AV Pijnenburg aanwezig (Jos, Bart, Dick, Gerrie, Martin, Stef, Adrie, Berend, Erik, Jefta, Harrie en Edgar die helaas na het inlopen afhaakte). Verder kwam ik bij het inlopen Snelle Rijk tegen en ontwaarde ik ook Hardlopert weer.

Hoewel iets minder, maar toch nog steeds vrij warm, merkte ik bij het inlopen, maar ik wilde toch weer een poging doen om onder de 42 minuten te komen. Leon zou proberen tussen 47 en 50 uit te komen door nu iets minder behoudend te starten. Voor mij gold zoals altijd, vooral niet te snel starten. Adrie dacht rond 42 uit te komen met mogelijk een snelle start en daarna wat verval. Ik overwoog even om met hem mee te gaan, maar normaliter is hij te snel voor me, dus dat leek mee geen goed plan. Het werd wel weer een snelle start, maar al in de eerste kilometer ging ik op zoek naar een lekker tempo en liet diverse groepjes langs komen. Adrie liep iets voor me en langzaam iets weg. In de tweede kilometer kwam Theo ook voorbij en die liet ik ook rustig verder lopen. Het ging hard genoeg, want net als de vorige keer waren deze twee kilometers net onder de 4 minuten en de derde net daarboven.

Tussen 3 en 4 kwam Stef voorbij en nu vond ik het tijd om daarbij aan te haken. Dat ging prima, want waar ik de vorige keer wat verval had, gingen kilometer 4 en 5 nu rond 4.05. Ik bouwde wat buffer op ten opzichte van de vorige keer. Bij de drankpost raakte ik Stef kwijt, hij moest weer bij me lossen en ik liep naar iemand toe die leek op Erik, maar hij was het niet. Bij het 5 kilometerpunt vroeg hij naar de tussentijd, dat was ongeveer 20.15. Met deze loper liep ik weer ruim een kilometer kop-over-kop.

Edgar reikte me nog een bidon aan en even verderop stond Runningcobbler foto's te maken met zijn telefoontoestel. Terwijl ik probeer zo fris mogelijk te poseren, passeerde er precies op het verkeerde moment een fietser - foto mislukt. Nu liep het tempo wel wat terug: tussen 4.10 en 4.15 en de moeilijke kilometer tussen 7 en 8 met tegenwind ging in 4.23. Echt instorten kon ik nu niet gebruiken. Ik lag op koers voor een goede tijd en die wilde ik lopen. De laatste twee kilometers gingen weer onder de 4.10 en daar werd ik blij van. Dat werd vastgelegd door RunningCobbler.

In de sprint versloeg ik de Erik look-a-like en ik drukte af op 41.32. Een minuut verschil tussen de eerste en de tweede helft is voor mijn doen goed en het is een ruime verbetering van mijn PR.

Na de sanitaire stop na de finish dacht ik op Leon te wachten, maar tot mijn verrassing was hij al binnen in een tijd rond de 46 minuten, voorwaar een prima prestaties.

Update: officiële uitslag 41:33 en 47:27 voor Leon.

maandag, mei 02, 2011

Een beetje (ver)dwalen door de bossen

Het is op dit moment prachtig in de bossen rond Soest. En als je niet op het midden van de dag gaat ook heerlijk loopweer. Het is dus geen straf als je rondje wat langer is dan geplanned. Afgelopen donderdag wilde ik het na de wedstrijd van dinsdag eigenlijk iets rustiger aandoen, maar we waren maar met z'n zessen en niet de langzaamste lopers van de groep. Gerrit had een mooie route in z'n hoofd voor de fartlek door het bos, waarbij we uiteindelijk ook het Pluismeer zouden aandoen:



Via allerlei kleine paadjes over hellinkjes kwamen we daar uiteindelijk na ruim 12 kilometer. Uiteindelijk stond er 17,5 kilometer op de teller toen we terug waren. Inclusief plaspauze en een paar keer oponthoud waren we na 1 uur 41 minuten weer terug. Pittig dus.

Zondag deed ik het rustigeraan. Mijn hartslag bleef rond 130 en ik had een par flesjes water mee. Ik wilde wel wat langer dan normaal, dwz meer dan 15 kilometer. Eerst maar eens richting de Zwarte weg, dan kon ik daarna wel zien wat ik daar achteraan zou plakken. Onderweg zag ik weer wat grafheuvels bij Lage Vuursche. Weer terug bij Lage Vuursche bedacht ik dat ik een deel van de route van donderdag wilde volgen, langs Venwoude naar de Vuurschesteeg en dan de Biltseweg over naar de golfbaan. Maar ergens bij Venwoude pakte ik een verkeerd bospad en even later stond ik voor een (drooggevallen) sloot, met een weg aan de andere kant. Ik volgde de sloot een tijd via een smal paadje (?) tot dat niet verder kon. Dus stak ik het slootje over. De weg had ik ondertussen herkend als de Embrachementsweg. Niet helemaal de weg die ik bedoelde, maar ik had geen zin in terug gaan. Het werd dus een iets andere route, maar toch bijna 16 kilometer.