Stijve nek

De eerste wedstrijd van de zomeravondcup kwam wegens omstandigheden toch niet goed uit, helaas. Maar de trainingen van de afgelopen weken gingen wel erg lekker. Bij het grote rondje om het Pluismeer kon ik in het tweede deel nog lekker versnellen en bij de trainingen met de groep leefde ik me uit de smalle bospaadjes en de heuveltjes.

Zondagochtend had ik een tegenvaller. Na een partijtje stoeien in bed met mijn zoons merkte ik dat mijn nek stijf werd. Autorijden was wat lastig en een wandelingetje is ook erg vermoeiend. 's Avonds nam ik twee paracetamolletjes om rustig te kunnen slapen. Gister voelde het al wat beter en ik verwachtte dat ik na nog een goede nachtrust er wel ongeveer af zou zijn, maar tijdens het diner kreeg ik ineens een flinke krmap in mijn nek en kon ik mijn hoofd in nog maar één houding houden. Snel de huisartsenpost gebeld, want dit was niet leuk. Daar adviseerden ze, na wat doorvragen om flink pijnstillers te nemen (driemaal daags twee paracetamol plus één ibuprofen). Dat gaf al vrij snel verlichting. Ik heb vannacht weer redelijk geslapen en mijn nek voelt nu weer ongeveer net als gister, maar ik durf even niet te gaan rijden, want ik ben toch wel geschrokken van die kramp.

Voorlopig slik ik even de pijnstillers, hou een sjaaltje om mijn nek en beweeg mijn hoofd rustig.

Corticosteroïd

Nee, ik ben niet aan de doping begonnen om eindelijk eens onder de 40 minuten te komen op de 10 kilometer. Maar al een hele lange tijd (ik denk al een paar jaar) heb ik last van mijn linkerschouder. Niet constant, maar bij sommige bewegingen. Vooral bij het strekken van mijn arm en als op bed lig. In de afgelopen jaren werd het steeds een beetje erger. En nu vond ik het tijd om er maar eens mee naar de huisarts te gaan.

Eigenlijk wist ik al dat het waarschijnlijk een slijmbeursontsteking zou zijn. Dat vermoeden werd door de huisarts bevestigd. Ze gaf twee mogelijke behandelingen: fysiotherapie of een injectie. Ik koos voor de laatste. Dat kost minder tijd en als dat niet (of niet voldoende) helpt, kan ik altijd nog fysiotherapie gaan doen.

Gister mocht ik langskomen voor een injectie met corticosteroïden. Gezien mijn lichaamsbouw, was het niet moeilijk om de juiste plaats te vinden, dus het viel erg mee. Ik heb er de rest van de dag ook geen last van gehad en hat gisteravond ook het idee dat het al hielp. Maar ik moet het even een paar dagen rustig aandoen met mijn linkerarm. Dus niet zwaaien om dingen uit hoge keukenkastjes pakken.

Ik ben benieuwd of het over een paar dagen inderdaad een stuk beter is. En stiekem ook of ik nu harder loop, met die doping :-)

Wedstrijdplannen.

Het is al weer een tijd geleden dat ik een wedstrijdje liep, althans voor mijn doen. Daar zijn natuurlijk allerlei redenen voor, maar het begint nu wel weer te kriebelen. Met mijn collega overwogen we om ons in te schrijven voor de Dam-tot-Dam loop, maar die bleek binnen 3 dagen (!) vol te zijn. Mogelijk wordt het nu weer de Halve van Amsterdam. De komende maanden worden ook weer diverse leuke wedstrijdjes gehouden. Zo is er weer de zomeravondcup en de traditionele baanwedstrijd van AV Pijnenburg. In het clubhuis zag ook een poster van de Hardloop vierdaagse in Apeldoorn. Dat ziet er ook leuk uit. 4 dagen achter elkaar etappes hardlopen. Maar daar moet dan toch wel iets meer voor getraind worden. Een leuk idee voor een volgend jaar?

Voorlopig richt ik me op de eerste wedstrijd van de zomeravondcup op 22 april in Utrecht. Komen jullie ook?

Lekkere training

Afgelopen zaterdagochtend was het beestenweer. Al vroeg in de ochtend begon het te regenen en toen ik even na half negen op de fiets stapte regende het nog steeds. Het was gelukkig niet erg koud, omdat het nauwelijks waaide. Ik trok gewoon een shirt met lange mouwen aan, want die wind- en regenjack vind ik veel te warm.

Met een klein groepje trokken we het bos in. Daar was het lekker nat, modderig en glibberig. Het werd geen al te ingewikkeld programma. Reserve-trainer Frans bedacht een aantal verschillende rondjes die we een aantal keer in een lekker tempo mochten lopen, soms met een versnelling er in. Uiteindelijk was de totale afstand niet al te groot (een kilometer of negen). Maar het was gewoon even lekker door de bossen draven.

Spierpijn ?!

Hoewel je aan het weer nog niet echt merkt, komt de lente er toch aan. De zomertijd is ingegaan, dat betekent dat het 's avonds weer langer licht is en dat is voor mij altijd goed voor het lentegevoel. Bovendien zijn er tussen de buien door best aardige momenten. Zaterdagmiddag was er zo één.

's Morgens was ik al om kwart voor acht met mijn jongste zoon op pad voor het voetbal. 's Middags met mijn oudste naar het basketbal. Maar toen ik om een uur of vier aan een kopje thee zat, had ik zowaar even tijd om een stukje te gaan lopen en het was er mooi weer voor. Mijn nog schone nieuwe schoenen mochten nu mee op een rondje over de Stulp (om het Pluismeer). Eerder deze week maakte ik daar nog mooie sneeuwfoto's:

Het ging wel lekker en volgens mij vrij hard. Op de Stulp werd veel gewandeld en ik liet diverse wandelaars schrikken door plotseling langs ze te zoeven. Toch maar eens een fietsbel mee nemen. Op de lange laan achter het paleis langs haalde ik een andere hardloopster in die er duidelijk doorheen zat, maar na mijn aanmoediging toch weer het tempo hervond. Op het laatste stukje begon mijn rechterschoen een beetje te irriteren, wellicht iets van een blaar?

De volgende twee dagen had ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens spierpijn. Een tijd minder trainen, ga je uiteindelijk wel merken.