Natuurlijk stond ik gister weer aan de start van de Sylvestercross in Soest. Het is een thuiswedstrijd dus kom je de hele vereniging tegen en ook nog alle plaatsgenoten die buiten clubverband wel eens een stukje hardlopen. Maar het is ook mooi parcours en dat het op 31 december is geeft ook nog een speciale sfeer. Dit jaar was het de 27e en mijn 4e keer en ik had een collega (Leon) zo enthousiast gemaakt dat hij ook kwam mee lopen. We troffen elkaar bij de ingang van de tent en na een korte rondleiding en wat inlopen togen we bijtijds naar de start.
Het is geen slecht plan om bij zo'n druk evenement een beetje vooraan te starten. Er werd deze keer wel gewerkt met chips voor een electronische tijdmeting, maar dat gold alleen voor de finish en bovendien heb je door de grote meute (gister gingen er zo'n 1500 recreanten van start) op de relatief smalle paadjes toch weinig ruimte om je eigen tempo te lopen als je te ver naar achteren start. Teamgenoten Eric, Jan H en Rob waren nog iets eerder bij de start en stonden bijna helemaal vooraan. Terwijl we stonden te wachten zag ik mijn vrouw en kinderen een plaatsje zoeken langs het parcours en op de één of andere manier zagen ze ons ook. Dat is een wondertje op een afstand van een paar honderd meter.
Gebaseerd op het verschil in loopervaring spraken Leon en ik af dat we ieder ons eigen tempo zouden lopen en toen het startschot klonk, sprintte ik zodra het mogelijk was naar een plekje aan de buitenkant om goed door die eerste krappe bocht heen te komen. Zo kwam ik op hoge snelheid en totaal onverwacht voor de lens van mijn vrouw langs, volgende ronde nog maar eens proberen. Met dank aan de vele loopscholing liep ik lichtvoetig over het mulle zand en al snel was ik Jan H voorbij. In het bos schakelde ik terug naar een verantwoorder tempo, de grootste meute lag nu achter me en ik probeerde een leuk groepje te vinden. Dat lukte, ik haakte aan bij een loper in een paars singlet dat me vaag bekend voorkwam. Iets verder weg liep Eric, maar ik besloot dat ik die misschien later wel zou tegenkomen of niet.
Dat was al zo aan het eind van de eerste ronde. Net voor we het zand opliepen, kwam ik naast Eric. Ik verwachtte dat hij zou aanhaken, maar dat gebeurde niet, blijkbaar ging ik vrij hard en dat klopte want het eerste rondje ging in ongeveer 12.40. Het zand is altijd zwaar, maar ging me deze keer redelijk goed af, zo liet ik ook de meneer in het paarse singlet achter me. Dat gaf me wel een dilemma, ik had nu niemand meer voor me om me op te richten, terwijl ik achter me diverse atleten voelde aankomen die mij wel een mooie haas vonden. Uit ervaring weet ik dat ik liever af en toe zelf wat mensen inhaal dan steeds zelfs ingehaald te worden. Eén van de eerste lopers die voorbij kwam was Hans, een lid van de wedstrijdgroep van AV Pijnenburg. Dat gaf wel moraal, blijkbaar was ik door mijn goede start echt voorin terecht gekomen. Ik wist even aan te haken, maar langzaam liep hij een stukje weg. Toen kwam Bart voorbij. Vorig jaar liep Bart in de C-groep iedereen op grote afstand en hij maakte dus terecht de overstap naar de wedstrijdgroep. Ik haakte aan bij Bart en samen wisten we Hans weer te achterhalen. Bij de tweede passage over het zand gingen we Hans weer voorbij. Bart deed het wel iets sneller, maar er ontstond een treintje tussen Bart en mij, zodat het contact niet helemaal verloren ging. Ik verwachtte wel dat Hans in het bos weer langszij zou komen. Het tweede rondje (iets korter) ging in 12.10. Ik zat in een mooie groep.
Ons groepje groeide uit tot een stuk of 10 lopers, maar Hans kwam niet meer voorbij. Bij de laatste keer over de heuvels liepen we achterop een paar flinke groepen achterblijvers. Al zigzaggend en af en toe roepend konden we ze passeren en bij de laatste keer over het zand was het ieder voor zich. Ik sprintte heuvelop nog een paar mannen voorbij en werd op de streep ineens geklopt door de man met het paarse singlet. Mijn zelfgeklokte eindtijd was 37.45 (geklokt vanaf het passeren van de start) Met een laatste (langere) ronde van 12.49. De officiële tijd was 37.52 en de man in het paarse singlet zal wel Huub Stammes geweest zijn, die ken ik van de Baanwedstrijd in mei. Een prachtige eindtijd en nog mooi vlak gelopen ook.
Een kleine 8 minuten later kwam Leon over de finish. Hij had zijn eerste westrijd sinds jaren heel mooi vlak in 45.28 volbracht met drie rondjes van 15 minuten. Heel knap zeker als je bedenkt dat hij tot vorige week al een tijd niet langer dan een kilometer of 5 liep.
De Sylvestercross wordt uiteraard door vele andere bezocht en daar zitten ook bloggers bij. Via google kwam ik dit filmpje tegen. Dat geeft een mooie impressie.
Het is gemaakt door Barbara.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten